Sofkin silazak - Borisav Stanković

Književno delo Borisava Stankovića, bez obzira na to u koju ga književnu epohu ili pravac smeštaju njegovi mnogobrojni izučavaoci — nesumnjivo je prevratničko. Bilo da ga posmatramo kao stvaraoca u čijem delu srpska realistička proza dostiže vrhunac i okončava se, postajući nešto novo, bilo kao „tvorca nove književne škole" i pisca koji uspostavlja „unutrašnji dodir s duhovnim i stilskim odlikama evropskog modernizma" — Borisav Stanković bitno preoblikuje srpsku pripovetku, roman i dramu. Nastalo na razmeđi tradicionalnog i modernog, Stankovićevo delo je prevazišlo „tesne okvire školskih podela" , ostajući „na svoje- vrstan, moderan način — sinkretično". Ta osobena sinkretičnost obeležila je osnovne tematske preokupacije, kompoziciono-stilske odlike, značenja, najopštije sagledavanje sveta i njegovu transpoziciju u svet Stankovićevog dela. U njegovim pripovetkama, romanu i drami objedinjuju se odlike realističke proze sa dezintegracijom realizma.

Zasnovana kao društvena hronika rodnog grada, Nečista krv prerasla je u izrazit roman ličnosti, psihološki utemeljen, a da pri tome nije izgubila bitnih obeležja društvenog romana. To je, možda, jedinstven slučaj u našoj književnosti da je postignut pun sklad između sociološke i psihološke motivacije. Lik neobične lepotice Sofke, kao i likovi drugih junaka romana, među kojima se izdvaja snažna ličnost gazda Marka, Sofkina svekra, osvetljeni su iznutra, psihološki ili, čak, psihoanalitički, frojdovski, ali sve što se s njima događa motivisano je sociološkim činjenicama: istorijom dveju porodica koje pripadaju raznim staležima, sukobom između starog i novog, između starih bogataša, čorbadžija, koji beskrupuloznu borbu za samoodržanje prikrivaju gospodskim ponašanjem, i novih bogataša, obično seljaka koji se spuštaju u grad, noseći u sebi svežu krv, neistrošenu energiju i rušilačku agresivnost.

UVOD
1 “Sofkin silazak” N. Petkovića 4
ZAKLJUČAK 6
LITERATURA 7