+- Gotovi Seminarski Diplomski Maturalni Master ili Magistarski (https://www.maturskiradovi.net/forum)
+-- Forum: Obrazovanje (/Forum-obrazovanje)
+--- Forum: семинарски работи по македонски - Бесплатно Семинарски Работи (/Forum-%D1%81%D0%B5%D0%BC%D0%B8%D0%BD%D0%B0%D1%80%D1%81%D0%BA%D0%B8-%D1%80%D0%B0%D0%B1%D0%BE%D1%82%D0%B8-%D0%BF%D0%BE-%D0%BC%D0%B0%D0%BA%D0%B5%D0%B4%D0%BE%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8-%D0%B1%D0%B5%D1%81%D0%BF%D0%BB%D0%B0%D1%82%D0%BD%D0%BE-%D1%81%D0%B5%D0%BC%D0%B8%D0%BD%D0%B0%D1%80%D1%81%D0%BA%D0%B8-%D1%80%D0%B0%D0%B1%D0%BE%D1%82%D0%B8)
+--- Tema: ПАРИСКА БЕРЗА НА ХАРТИИ ОД ВРЕДНОСТ (/Thread-%D0%BF%D0%B0%D1%80%D0%B8%D1%81%D0%BA%D0%B0-%D0%B1%D0%B5%D1%80%D0%B7%D0%B0-%D0%BD%D0%B0-%D1%85%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B8%D0%B8-%D0%BE%D0%B4-%D0%B2%D1%80%D0%B5%D0%B4%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82)
ПАРИСКА БЕРЗА НА ХАРТИИ ОД ВРЕДНОСТ - derrick - 21-09-2009 02:06 PM
ПАРИСКА БЕРЗА НА ХАРТИИ ОД ВРЕДНОСТ
И. ОПШТА РЕГУЛАТИВНА РАМКА
Франција претставува типичен пример на земја во која компјутеризацијата на берзите и на берзанското работење внела сосема радикални пресврти и напуштање на традициите стари неколку векови. Пропаста на еден кралски декрет од 1724 година довела до монополизирање на професијата "берзански посредници", (сосема спротивно на интенцијата на декретот работен по примерот на тогаш успешниот Лондонски Цитy и неговата берза) и до создавање на една цела традиција на "монополизирана професија". Крахот на француските финансиски пазари и незадоволството од "застарената" регулатива во шеесеттите години од овој век доведува до започнување на цела серија помали реформски зафати што кон крајот на осумдесеттите години целосно ће ја променат француската берзанска регулатива. Иако овде ће ја анализираме новата регулативна рамка, попатно ће се задржуваме на објаснување на старите решенија што грижливо се дотерувани неколку века и сеуште претставуваат вистински пример на едно старо и добро трговско право.
Современите реформи на француските финансиски институции и финансиските посредници, како и реформите на берзанскиот систем воопшто започнуваат во јануари 1988 година, по што следи донесувањето на неколку нови закони и декрети со кои се регулираат одделлни делови од оваа материја. Иако замислената реформа сеуште не е целосно заокружена, од постојните решенија приближно може да се процени во кој правец ће се развива оваа регулатива.
Основањето и евентуалното затварање на постојните француски берзи е во надлежност на владата на Република Франција. За таа цел, владата донесува посебни декрети, на предлог на министерот за економија и финансии во чиј ресор подпађа регулацијата и надзорот на финансиските пазари и на финансиските институции воопшто. Денес во Франција постојат седум берзи на хартии од вредност: Париз, Бордо, Лил, Лион, Марсеј, Нанси и Нант (Парис, Бордеауџ, Лилле, Лyон, Марсеилле, Нанцy, Нантес) и сите заедно претставуваат единствен берзански систем, управуван од страна на исти органи и тела и со единствени прописи во врска со приемот на вредносните хартии на берзанските листи. Слично на германските законодавни решенија, што воделе кон централизација на германскиот берзански систем со центар во Франкфурт, новите реформски зафати во Франција го централизираат францускиот берзански систем, овој пат давајћи и примат на Париската берза на хартии од вредност. За разлика од порано, кога компаниските акции и должничките хартии од вредност можеле да котираат (и со нив да се тргува) само на една од седумте постојни француски берзи, нужно преку берзански брокер-член на релевантната берза, денес сите хартии од вредност примени на која било постојна берза се регистрираат во единствениот електронски систем за тргување, наречен ЦАЦ. Како резултат на наведената промена, денес сите брокерски компании, без оглед на тоа на која берза членуваат можат да тргуваат со сите хартии од вредност што котираат на која било од седумте постојни берзи во Франција.
Главно надзорно тело на финансиските пазари во Франција е Берзанската комисија или Комисијата за берзански операции (Цоммиссион дес Оператионс де Боурсе, попозната под кратенката ЦОБ). Берзанската комисија е основана со посебна Ордонанса од 28 септември 1967 година, како автономна административна агенција, по примерот на познатата Сецуритиес анд Еџцханге Цоммиссион во САД. Комисијата ја сочинуваат претседател и осум члена. Претседателот на Берзанската комисија се назначува со посебен декрет на француската влада, а членовите се назначуваат со декрет на министерот за економија и финансии. Мандатот на претседателот и на членовите на Комисијата изнесува четири години. Берзанската комисија ја опслужува нејзината администрација што ја раководи Генерален секретар. Генералниот секретар го назначува претседателот на Берзанската комисија во договор со министерот за економија и финансии. Администрацијата е поделена на поголем број специјализирани оддели (инспекција, правна служба, сметководство, информирање, анализа итн.), а вработените лица немаат статус на државни службеници.
Министерот за финансии во Берзанската комисија дополнително назначува еден владин ополномоштеник или комесар (Цоммиссаире ду Гоувернемент), со мандат од четири години, кој ја надгледува работата на Комисијата и директно ги застапува владините интереси. Од друга страна, Берзанската комисија може да испрати свои застапници (делегации) на некои поголеми берзи во внатрешноста на земјата, со цел на лице место да ја контролираат работата на релевантните берзи. Засега постојат две вакви делегации: на берзите на хартии од вредност во Лион и во Нанси.
Берзанската комисија има бројни надлежности од кои овде ће ги наведеме само поважните. Имено, таа е задолжена за проверка на точноста на податоците ("верификација на податоците") што ги објавуваат компаниите при издавањето на акциите или обврзниците, при јавните понуди, преземањата или во периодичните, полугодишните и годишните публикации (сметки, директорски извештаи, проспекти, проспекти за преземања итн.). Берзанската комисија исто така е надлежна за контрола и надзор на финансиските пазари (стокови берзи, берзи на хартии од вредност, термински берзи, берзи на опции и сл.). Таа спроведува истраги по жалбите поднесени од страна на "јавноста", го контролира почитувањето на законските одредби со кои се казнуваат манипулацијата со цените и инсидер традинг и издава одобренија за основање на инвестиционите фондови (социетес д'инвестиссемент а цапитал вариабле/СИЦАВ; Фондс цоммунс де Плацемент/ ФЦП итн.). Берзанската комисија има прилично широки овластувања за преземање различни типови истраги и за покренување на судски постапки, а во одредени случаи таа самата е овластена да утврдува парични казни и други видови санкции (пред се за незаконито тргување со хартиите од вредност и за повреда на професионалниот етички кодекс). Конечно, без оглед на одлуката на Берзанскиот совет, Берзанската комисија може да стави вето на приемот на одредена вредносна хартија на берзанските листи или да отстрани одредена хартија од листите секогаш кога смета дека таквото решение е неопходно за заштита на инвеститорите.
Клучните промени внесени со реформите од 1988 година се однесуваат на регулацијата на берзанските брокери. Традиционално во Франција берзанските трансакции морале да бидат склучени со посредство на професионални посредници наречени "берзански посредници" (Агент де Цханге), кои поседувале признаен монопол на посредување при склучувањето на сите берзански трансакции. Агентс де Цханге биле владини функционери, назначени со декрет на министерот за економија и финансии, на предлог на тнр. Претставничка или Синдикална комора (Цхамбре сyндицале), за која ће стане збор покасно. Покрај агентс де цханге до 1962 година во Франција постоел и еден посебен тип посредници, наречени "посредници на берзанскиот паркет" или Цоуртиерс. Овој тип посредници не поседувал статус на "владин функционер", туку статус на комисионер од трговското право (цоммиссионнаирес), кој на Берзата дејствувал во свое име, но за туђа сметка, то ест за сметка на своите клиенти на кои им одговарале за извршувањето на дадените берзанските налози. Цоуртиерс поседувале монопол на посредувањето во трансакциите што за свој предмет имале хартии од вредност што не биле примени на официјалната берзанска листа. Со оглед на тоа што порано тргувањето со ваквите хартии на Берзата било забрането, овој тип посредници и самиот пазар на кој тие посредувале се нарекувале "заедница зад кулисите" или едноставно "кулиса" (цоммунемент ла Цоулиссе). На овој пазар вообичаено се продавале хартиите од вредност што "чекале" да бидат примени на официјалната листа. Со тек на време, кулисите прераснале во еден вид втор официјален пазар, но со посебен владин декрет тие биле забранети во јануари 1962. Забраната на кулисите водела кон исчезнување на цоуртиерс и до дефинитивно зацврстување на агентс де цханге како единствено дозволени берзански посредници.
Реформата од 1988 година претставува драматичен пресврт во оваа сфера. За разлика од порано, кога квалификацијата "берзански брокер" (агент де цханге) се давала само на физички лица кои по нивното назначување станувале владини функционери, по 1988 година брокерската професија станува "слободна професија", а квалификацијата берзански брокер се доделува само на правни лица организирани во форма на трговско друштво. За разлика од порано, кога членови на берзата можеле да бидат само оние физички лица што министерот за економија и финансии претходно ги назначил за агентс де цханге, денес берзанското членство е достапно само на трговски друштва, што по стекнувањето соодветна лиценца стекнуваат квалификација "берзанско друштво" (социете де Боурсе). Веће традиционалниот термин агент де цханге исчезнува од законските текстови и денес постои само во учебниците за трговско право.
Трговските друштва што сакаат да стекнат својство на берзанско друштво (социете де Боурсе) мораат да стекнат лиценца (дозвола) за ангажирање во сферата на хартиите од вредност. Оваа лиценца ја издава посебно тело наречено "Совет на берзите за хартии од вредност" или накратко, Берзански совет (Цонсеил дес Боурсес де Валеурс), што ће го разгледуваме покасно. Овој Совет со свои посебни прописи ги утврдува условите во поглед на висината на основната главница потребна за стекнување одреден тип лиценца, но и некои дополнителни услови што берзанското друштво мора да ги исполнува во секое време по стекнувањето на лиценцата. Овие дополнителни услови всушност претставуваат тнр. "разумни индекси" што лиценцираното берзанско друштво мора да ги исполнува во секое време, а се однесуваат на "покриеноста на ризикот" (индексот се темели на соодносот на вкупната пасива и вкупната актива), "распореденоста или изложеноста на ризик" (начин на избегнување претерани ризици со еден единствен издавач или клиент) и на "ликвидноста" (индекс со кој се утврдува покриеноста на краткорочните обврски со ликвиден имот, то ест со имот што е претворен или лесно може да се претвори во пари).
Лиценцираните берзански друштва можат да дејствуваат во три области: тргување со хартиите од вредност, клиринг и салдирање и чување на вредносните хартии (односно дејствување во својство на депозитарна институција). Првите две области се резервирани само за лиценцираните социетес де Боурсе и тие во овие две области поседуваат законски резервиран монопол, додека третата област е достапна на поширок круг субјекти.
Под "тргување со хартиите од вредност" се подразбираат и дилерските (тргување во свое име и за своја сметка) и брокерските активности (тргување за туђо име и за туђа сметка или тргување во свое име, но за туђа сметка). Кога берзанското друштво дејствува во својство на берзански посредник (брокер) тоа ги извршува куповните или продажните налози на своите клиенти. Во Франција, налозите за купување или продавање на вредносни хартии, клиентот може да ги даде директно на некое берзанско друштво или на некоја банка, штедна банка, осигурително друштво или друга кредитна или финансиска институција. Но извршувањето на налозите на берзата претставува монопол само на берзанските друштва, то ест банките и другите кредитни или финансиски институции мораат да го проследат примениот налог до некое постојно берзанско друштво за извршување и тие самите не можат да го реализираат примениот налог на берзите.
Под "клиринг и салдирање" се третира дејноста на извршување на склучените берзански трансакции, односно обезбедување на хартијата од вредност за купувачот и на цената за продавачот. Конечно, како "чување" се подразбира чување на вредносните хартии што клиентот ги депонирал кај за тоа лиценцираното берзанско друштво. Така депонираните хартии од вредност, берзанските друштва се обврзани да ги депонираат (чуваат) на своите посебни "тековни сметки", што мораат да ги поседуваат кај централниот француски депозитар, тнр. СИЦОВАМ (Социете Интерпрофессионнелле поур ла Цомпенсатион дес Валеурс Мобилиерес). СИЦОВАМ е посебно јавно-правно лице настанато по укинувањето на претходно постојната клириншка институција Ц.Ц.Д.В.Т. или Цаиссе Централе де Депотс ет де Вирементс де Титрес. Секое берзанско друштво што сака да се занимава со чување на вредносните хартии за своите клиенти е обврзано да отвори посебна тековна сметка кај централниот депозитар, на свое име. Вредносните хартии што клиентите ги депонираат кај берзанските друштва, тие се обврзани да ги депонираат во СИЦОВАМ, така што при склучувањето на берзанските трансакции хартиите од вредност само се префрлаат од една на друга сметка со проста книговодствена операција, без реално физичко движење или манипулација со хартијата.
Од 1 јануари 1992 година, берзанските друштва можат да се специјализираат во една или повеће од трите наведени дејности. Берзанското друштво може да се специјализира само за една дејност, но истовремено може да стекне лиценца и за сите три дејности. Сите берзански друштва што стекнале "лиценца за тргување со хартиите од вредност" мораат да дадат соодветен удел, односно да откупат одреден број акции во Социете дес Боурсес Францаисес или СБФ (за кое ће говориме покасно), а берзанските друштва што стекнале "лиценца за чување на вредносните хартии" мораат да купат одреден број акции во СИЦОВАМ.
Поновите пазарни реформи исто така ги елиминирале пречките, што порано прилично цврсто ја одвојувале брокерската професија од другите финансиски и инвестициони дејности. Така денес како членови или акционери на лиценцираните берзанските друштва можат да се појават банки, осигурителни компании, финансиски институции, па дури и индустриски и трговски компании, што претходно било сосема невозможно, заради посебниот јавно-правен статус на агентс де цханге.
Без оглед на дејноста за која се лиценцирани, берзанските друштва можат да се занимаваат и со одреден број други споредни дејности, поврзани со вредносните хартии. Така берзанските друштва можат самите да ги примаат на депозит хартиите од вредност што не котираат на берзата и во име на својот клиент да реализираат одредени права инкорпорирани во хартијата (пр. да ја наплатуваат дивидендата, да го користат правото на првенство и сл.). Берзанските друштва, исто така, можат да управуваат со имотот на приватните инвеститори или институции, самите да основаат и да управуваат со инвестициони фондови, па дури да бараат за себе или за своите субсидијари статус на "маисон де титрес" согласно одредбите на францускиот Закон за банкарство од 1984 година.
Според старата регулативна рамка сите назначени агентс де цханге заедно сочинувале посебно здружение или компанија, наречена Здружение на берзанските брокери на Франција (Цомпагние дес Агентс де Цханге де Франце). Ова здружение на сите француски берзански брокери на своите редовни годишни собранија избирало посебно управно тело на Здружението, наречено Претставничка или Синдикална комора (Цхамбре сyндицале), што ја сочинувале претседател, потпретседател и шест члена. Два дополнителни члена во Комората назначувал министерот за финансии (еден од редовите на управните одбори на компаниите чии вредносни хартии биле примени на официјалните берзански листи и еден од редовите на професионалниот персонал на Здружението). Мандатот на сите избрани лица изнесувал три години.
Синдикалната комора имала дисциплински овластувања врз членовите на Здружението и неговиот административен персонал, ги претставувала интересите на берзанските брокери пред владата и законот, подготвувала различни студии и мислења за Берзанската комисија, ги објавувала официјалните цени на сите француски берзи и управувала со солидарните фондови на берзанските брокери.
Новата регулативна рамка се потпира на четири основни столба. Покрај берзанските друштва, како основни единици на новата организациона структура, сега се појавуваат и "Совет на берзите на хартии од вредност" (Цонсеил дес Боурсес де Валеурс - ЦБВ), што ние накратко ће го наречеме "Берзански совет", "Друштвото на француските берзи" (Социете дес Боурсес Францаисес - СБФ) и "Француското здружение на берзанските друштва" (Ассоциатион Францаисе дес Социетес де Боурсе - АФСБ). Пред да ги опишеме накратко, уште еднаш потсетуваме дека денешната берзанска организација е речиси целосно централизирана и целата структура, барем на професионално ниво е предводена од страна на Париската берза на хартии од вредност.
"Советот на берзите на хартии од вредност" или "Берзанскиот совет" (Цонсеил дес Боурсес де Валеурс) претставува надзорно и регулаторно тело што ги утврдува правилата за функционирањето на берзанските друштва и на самиот пазар на хартии од вредност и според своите надлежности донекаде потсетува на претходно постојната Синдикална комора, иако сосема нормално сега е во прашање нешто сосема поинакво. Берзанскиот совет го сочинуваат дванаесет члена. Десет члена избираат берзанските друштва - членки на берзата, а два члена назначува министерот за финансии, и тоа по еден од редовите на управните одбори на компаниите чии хартии од вредност котираат на берзанските листи и од редовите на вработените лица во берзанските друштва (социетес де боурсе). Така избраниот Берзански совет од своите редови го избира својот претседател, а интересите на француската влада во Берзанскиот совет ги застапува посебен владин комесар кого го назначува министерот за финансии.
Берзанскиот совет ги утврдува правилата со кои се регулираат сите операции на пазарот на хартиите од вредност. Правилата се собрани во една брошура што се нарекува "Општи правила на Берзанскиот совет" (Реглемент Генерал ду Цонсеил дес Боурсес де Валеурс). Правилата натаму се детализираат со тнр. Општи одлуки или упатства на Берзанскиот совет (Децисионс Генералес). Пред да стапат во сила, Правилата и упатствата мораат да бидат одобрени од страна на францускиот министер за финансии, кој од своја страна, пред да го даде своето одобрение мора да добие претходна согласност од Берзанската комисија (Цоммиссион дес Оператионс де Боурсе) и од националната банка (Банљуе де Франце).
Берзанскиот совет ги утврдува условите за стекнување лиценци со кои се стекнува квалификацијата "берзанско друштво" (што автоматски води кон членство на берзата), условите за прием на хартиите од вредност на постојните берзански пазари, условите за суспензија и отстранување на хартиите од берзанските листи, условите за јавните понуди за преземање на компаниите и утврдува посебни професионални кодекси за однесувањето на берзанските друштва, на нивните супсидијари, како и на членовите на нивните управни одбори, на нивните менаџери и вработените лица. Берзанскиот совет исто така е надлежен за водење на дисциплински постапки, а санкциите и овде се движат во кругот предупредување, јавна опомена, суспензија од членството и исклучување од членството, то ест суспензија и повлекување на дадената лиценца.
"Друштвото на француските берзи" (Социете дес Боурсес Францаисес) познато како "СБФ- Париска берза" или наједноставно како Париска берза поседува статус на специјализирана финансиска институција чии акционери се берзанските друштва-членки на Берзата, но и банките и осигурителните компании. Друштвото на француските берзи е задолжено да ги извршува одлуките на Берзанскиот совет, но и да врши надзор врз системот за тргување, целосно да ги обезбедува потребните услуги во врска со емисијата и котирањето на хартиите од вредност, да ги обезбедува и објавува сите информации потребни на инвеститорите и јавноста воопшто и да дејствува како клириншка институција за трансакциите склучени међу берзанските друштва-членки на Берзата, со што фактички гарантира дека во моментот одреден за извршување на склучените трансакции таа ги обезбедува потребните хартии или парични средства за ликвидација на тие трансакции. За таа цел, Берзанскиот совет утврдува правила по кои се управуваат посебните "солидарни гарантни фондови" создадени со влогови на берзанските друштва-членки на берзата за заштита на интересите на инвеститорите и на пазарот. Со овие фондови се гарантира и испораката на купената вредносна хартија и цената што треба да се плати на нејзиниот продавач.
Согласно овластувањата делегирани од страна на Берзанскиот совет, Париската берза е овластена привремено да го суспендира тргувањето со која било хартија од вредност и да ја води и надгледува целата процедура во врска со преземањата на компаниите. Покрај ова, Париската берза раководи со секојдневното управување со постојните пазари на хартии од вредност.
"Француското здружение на берзанските друштва" (Ассоциатион Францаисе дес Социетес де Боурсе) е професионално здружение на берзанските друштва (социетес де Боурсе) што ги застапува интересите на берзанските членки и на Париската берза пред француските власти, пред властите на Европската унија и пред другите органи и тела задолжени за регулација на пазарите со хартии од вредност во светот. Во тоа својство, Француското здружение дејствува како професионален советник (консултант) на берзанските друштва, пред се за даночни и други правни прашања. Ако со тоа се согласат инволвираните страни, ова Здружение може да се појави како арбитер во спорови међу берзанските друштва или во спорови међу берзанските друштва и трети лица.
ИИ. ПРИЕМ НА ХАРТИИТЕ ОД ВРЕДНОСТ НА БЕРЗАТА
Хартиите од вредност во Франција можат да бидат примени на еден од трите постојни берзански пазари: на "Официјалниот пазар" (Марцхе Оффициел), на "Вториот пазар" (Сецонд Марцхе) или на тнр. "Хорсе-Цоте" ("Трет берзански пазар"). Освен вредносните хартии издадени по повод некој француски државен заем, што автоматски се примаат на официјалната берзанска листа, останатите хартии од вредност поминуваат низ формална процедура за прием што постои кај приемот на официјалната листа или на вториот пазар. Со вредносните хартии на третиот пазар (хорсе-цоте) се тргува без формален прием и без постоење на некои посебни предуслови.
Барањето за прием на официјалниот брзански пазар (Марцхе Оффициел) издавачот на хартијата го доставува до Берзанскиот совет (Цонсеил дес Боурсес де Валеурс) преку свој овластен застапник (еден или повеће) назначен да ја следи целата процедура околу приемот. Најчесто како овластен застапник се појавува некоја француска банка, односно институција што според Законот за банкарство од 1984 година поседува статус на "финансиски посредник". Барањето се доставува во писмена форма заедно со по два примерока од една цела низа придружни документи што глобално се делат на: општа документација, економска и финансиска документација и правна документација. Приложената документација натаму се разликува според видот на хартијата од вредност и според тоа дали се работи за хартии што за прв пат се примаат на официјалната листа или за прием на дополнителни емисии на веће примени хартии од вредност.
Најнапред ће ја разгледаме документацијата што се приложува со барањето за прием на компаниските акции што за прв пат се примаат на официјалната листа. Во ваков случај, како "општа документација", кон барањето се приложува примерок на компанискиот статут на издавачот, нацрт-проспект за хартијата од вредност, опис на сите промени на основната главница од инкорпорацијата на издавачот до моментот на доставувањето на барањето, листа на членовите на управниот одбор, на членовите на евентуално постојниот надзорен одбор, како и листа на на менаџерите и на главните извршни функционери во компанијата-издавач со наведување на нивните дополнителни обврски и ангажмани надвор од компанијата, посебен документ во кој се наведува емисионата цена на акциите (номиналната вредност и тековно платениот дел), потврда за утврдување на правниот статус на хартијата како негоцијабилен инструмент, спецификација на периодите во кои се исплаћа дивидендата и досега платените износи, заедно со висината на даночната стапка и дозволениот даночен кредит (авоир фисцал), листа на акционери што поседуваат над 5% од компаниската основна главница, со специфицирање на бројот на акциите што секој од нив ги поседува, листа на институции што се одговорни за пружање различни услуги во врска со акциите итн.
"Економската и финансиската документација" што се приложува со поднесеното барање е прилично обемна и детално опишана во едно упатство на Берзанскиот совет. Во главни црти се работи за опис на индустриските и трговските активности на компанијата-издавач, заедно со нејзината историја од моментот на инкорпорацијата до моментот на доставувањето на барањето, постојната организациона структура (супсидијари и сл.), различни статистики во врска со структурата на вработените, опис на сите дејности поодделлно и опис на позицијата на компанијата издавач во однос на домашната и странската конкуренција, годишни сметки (биланс на состојбата и биланс на успехот) за последните пет години, со натамошни посебни извештаи за сите примени или дадени кредити и гаранции, за начинот на распределбата на профитот, за даночните оптеретувања и за идните изгледи на самата компанија и на нејзините основни дејности. Во принцип се работи за многу детализирани сметки и извештаи што се изработуваат согласно различни важечки закони и прописи што го регулираат компаниското сметководство (Закон од 3 јануари 1985, Закон бр. 70-1322 од 31 декември 1970, Закон бр. 84-578 од 9 јули 1984, Закон бр. 73-1196 од 27 декември 1973, Декрет од 17 февруари 1986, Декрет бр. 59-126 од 7 јануари 1959, Декрет бр. 67-693 од 17 август 1967 итн.).
"Правната документација" што се приложува со барањето ја сочинуваат компанискиот договор за здружување или статутот, нотарски заверени записници на основачкиото собрание и на сите годишни генерални собранија на акционерите, како и заверени записници за сите генерални собранија на кои се донесени одлуки за емисија на хартии од вредност или за избор на управниот одбор, нотарски заверени записници од сите вонредни генерални собранија на кои е донесена каква било одлука во врска со основната главница или издадените хартии од вредност и ако компанијата издавач била инволвирана во спојувања, поделби, преземања, преноси на целиот или дел од имотот, примерок на релевантните договори и нотарски заверена копија од записникот на генералните собранија на кои се расправало по нив.
Покрај наведената документација, подносителот на барањето доставува посебни изјави во писмена форма со кои се обврзува дека во случај на прием на неговата хартија од вредност на официјалната берзанска листа тој на Берзанскиот совет ће му ги доставува записниците од сите редовни и вонредни генерални собранија на акционерите, дека ће го известува за сите измени на компанискиот статут, за сите одлуки што се во врска со хартиите од вредност, за сите настани што влијаат врз имотот на компанијата, нејзината финансиска позиција или дејноста, а што веројатно би можеле битно да влијаат врз берзанската цена на примените хартии од вредност, дека ће му ги доставува сите јавни огласи и соопштенија и дека ће бара согласност од Берзанскиот совет за сите идни емисии во кои се инволвирани некои приоритетни права. Подносителот на барањето, исто така презема обврска дека ће ги почитува сите прописи донесени од страна на Берзанската комисија (Цоммиссион дес Оператионс де Боурсе - ЦОБ) насочени кон заштита на заштедите на инвеститорите и кон правилното и навремено информирање на јавноста. Во самото барање, подносителот го наведува и берзанското друштво-член на Берзата што тој го назначува за специјалист, односно централизатор (л'агент специалсте) во врска со неговите хартии од вредност.
По приемот на поднесеното барање, Берзанскиот совет еден примерок од "досието" доставува до Берзанската комисија (ЦОБ), а сопствениот примерок на досието го доставува до Париската берза "на разгледување", со тоа што Берзанскиот совет во секое време и по своја дискреција е овластен да бара дополнителни информации од подносителот на барањето.
Берзанскиот совет го известува подносителот за својата одлука во врска со барањето во максимален рок од шест месеци или, ако биле побарани дополнителни информации, во максимален рок од шест месеци по приемот на тие дополнителни информации. Ако Берзанскиот совет во утврдениот рок не донесе никаква одлука се смета дека поднесеното барање е одбиено. Приемот на хартијата од вредност се објавува во форма на официјална изјава на Берзанскиот совет во која се утврдуваат пазарот на кој е примена хартијата, условите под кои ће се тргува со неа, денот на првата котација и процедурата при нејзиното претставување. Во начело, при приемот на некоја хартија од вредност, Берзанскиот совет самиот ги утврдува условите за тргување и за утврдување на берзанската цена на новопримените вредносни хартии.
Компаниските акции се примаат на официјалниот пазар ако, најдоцна на денот на првата котација, барем 25% од компаниската основна главница ја поседува "јавноста". Овој услов може да биде занемарен ако за тоа постои изречна одлука на Берзанскиот совет. Ваквиот исклучок ће биде одобрен ако во моментот на првата котација јавноста поседува најмалку 600 000 акции, под услов компаниската главница да не биде помала од триесет милиони француски франци (за официјалните листи на регионалните берзи овој услов е 200 000 акции и минимална основна главница од десет милиона франци). Како акции што ги поседува "јавноста" се сметаат и слободно преносливите акции што ги поседуваат вработените во компанијата издавач, но од поимот "јавност" се исклучени членовите на управниот и надзорниот одбор на компанијата, компаниските менаџери и сите акционери што поседуваат над 5% од основната главница на компанијата. Деноминацијата на хартиите од вредност за кои се бара прием на официјалната листа не смее да биде утврдена под десет француски франци.
Компанијата издавач мора да постои најмалку пет години и да објавила годишни сметки за претходните три сметководствени години. Хартиите за кои се бара приемот мораат да даваат исти права на сите нивни иматели (ако се од ист вид), а нивното располагање не смее да биде ограничено со претходна согласност на некое лице или орган. Компанискиот статут може да предвидува двојни гласачки права за одредени лица, но вршењето на овие права не смее да трае подолго од четири години. Барањето за прием мора да се однесува на сите издадени хартии од ист вид, а во начело, издавачот се обврзува дека ће бара прием за сите дополнителни емисии на примените хартии од вредност или за други слични хартии.
Кога го разгледува барањето, Берзанскиот совет го верификува континуитетот на компанискиот правен статус од моментот на инкорпорацијата, легалитетот на емисијата и негоцијабилноста на хартиите од вредност. Во принцип, ако се исполнети сите пропишани услови, Берзанскиот совет го одобрува приемот, но ако смета дека тоа е во најдобар интерес на пазарот или на инвеститорите, Берзанскиот совет, без оглед на исполнетите услови, може да го обуслови приемот со исполнување на некои дополнителни услови (по негова дискреција) или да не дозволи прием на релевантните хартии од вредност.
Документацијата што се доставува за прием на дополнителните емисии на издавачот чии хартии од вредност веће котираат на официјалната берзанска листа е слична на наведената, иако со многу помалку детали. Ист е случајот и кај приемот на обврзниците и другите должнички хартии од вредност, со тоа што овде се бара три годишно постоење на компанијата издавач и номинална вредност на обврзниците од најмалку сто милиони француски франци (или најмалку дваесет илјади издадени обврзници).
"Вториот пазар" на Париската берза (Сецонд Марцхе), основан на 1 февруари 1983 година, пред се е наменет за вредносните хартии издадени од страна на "средните претпријатија" и до извесен степен е пофлексибилен пазар. Приемот на хартиите од вредност на вториот пазар исто така претпоставува формална постапка за прием, а надлежен за приемот и овој пат е Берзанскиот совет. Издавачот на хартијата од вредност, преку својот овластен застапник (со статус на "финансиски посредник") доставува писмено барање до Берзанскиот совет, кој по барањето решава во сосема иста постапка како и кај приемот на официјалната листа. Компанијата издавач мора да постои најмалку две години, но по изречна одлука на Берзанскиот совет овој услов може да биде занемарен. Приемот на вториот пазар претпоставува најмалку 10% од основната главница на издавачот да се наођа во рацете на "јавноста" или овој процент да биде исполнет како резултат на наведениот прием.
Подносителот на барањето овде посебно се обврзува дека по приемот на неговата хартија од вредност на вториот пазар, во максимален рок од три години ће се сообрази со сметководствените и ревизорските правила и стандарди што ги утврдува Берзанската комисија (ЦОБ). По евентуалниот прием на хартијата и по истекот на наведениот три годишен рок, се одржува заеднички состанок на претставниците на Париската берза, односно на Друштвото на француските берзи (Социете дес Боурсес Францаисес), на издавачот на хартијата од вредност и на неговите посредници (финансискиот посредник што бил одговорен за приемот на вториот пазар и лицето назначено за берзански централизатор, односно специјалист). На овој заеднички состанок се разгледува квалитетот на информациите што биле обезбедени за инвеститорите во изминатиот период, сообразеноста со пропишаните сметководствени и ревизорски стандарди и процедури, процентот што го поседува "јавноста" и "големината на пазарот за релевантната хартија од вредност". Големината на пазарот во овој случај се утврдува врз основа на два критериума: фрекфенцијата на котирањето и трговскиот волумен. Зависно од резултатите на овој состанок, Париската берза може да му препорача на Берзанскиот совет три солуции: хартијата да остане на вториот пазар, да се префрли на официјалната листа или да се префрли на хорсе-цоте, но под услов тоа да го сака издавачот на хартијата и да бидат исполнети останатите релевантни услови.
Берзанскиот совет е овластен на официјалниот и на вториот пазар на Берзата да прима одредени хартии еџ оффицио, без оглед на тоа што нивниот издавач воопшто не поднел барање за прием. Во вакви ситуации, главно се работи за хартии од вредност што имаат исти карактеристики како и хартиите што веће котираат на официјалниот или на вториот пазар. Иако ваквите случаи се ретки, можноста за еџ оффицио прием на Берзата е постојна и утврдена со берзанските правила.
Хартиите од вредност што не котираат на официјалниот или на вториот пазар можат да се продаваат и купуваат на тнр. трет пазар или Хорсе-цоте. На овој пазар не постои формална процедура за прием, туку првата трансакција со дадената хартија од вредност мора да биде склучена на иницијатива на некое берзанско друштво-член на Париската берза (што пример примило некаков налог за таа хартија). Обично неколку дена пред првата котација, релевантниот берзански член ја објавува почетната куповна или продажна цена за дадената хартија од вредност и овој пазар во начело претставува француски овер тхе цоунтер пазар со постоење на маркет макерс.
Иницијалното котирање или претставувањето на хартијата од вредност (то ест утврдувањето на првата цена за хартијата) на официјалниот и на вториот пазар се спроведува според посебна постапка што ја утврдува Париската берза во договор со издавачот на хартијата и со неговите посредници. Берзанскиот совет со посебна официјална изјава го објавува денот утврден за претставување на хартијата на берзата и постапката што ће се следи при иницијалното утврдување на цената. Ако хартијата од вредност на берзанските листи е примена еџ оффицио, оваа процедура ја утврдува Берзанскиот совет.
За претставување на хартијата од вредност на Берзата (то ест за иницијалното котирање или утврдувањето на иницијалната цена) постојат три можни процедури: "процедура на обично претставување" (процедуре ординаире д'интродуцтион), "аукциона процедура" (процедуре де мисе ен венте) и "процедура на јавна понуда за продажба" (процедуре д'оффре публиљуе де венте).
Кај "процедурата на обично претставув