Prirodni resursi predstavljaju materijalnu osnovu za obezbeđenje elementarnih životnih potreba savremenog čoveka. Po svojoj prirodi dele se na neobnovljive i obnovljive. I dok je iskorišćavanje neobnovljivih resursa, kao “konačnih”, u svetu već interpretirano i prognozirano katastrofično, epitet obnovljivosti potisnuo je ove druge, neopravdano, sa liste ugroženih resursa. Upravo, dugotrajni eksploatacioni odnos, praćen neprekidnim remećenjem ekološke ravnoteže, uništava sve veći broj elemenata obnovljivih resursa, usporavajući tempo i stepen njihove regeneracije. Tako zemljište, šume, vode, staništa i lovišta ribe, genofond i biodiverzitet, ruralni prostori i pejzaž (kao nekonvencionalni obnovljivi resursi), postaju samo “delimično obnovljivi”. Uđemo li dublje u analizu obnovljivih vodnih resursa, shvatamo da postojeći razvoj vodi, neminovno, u sve ozbiljniji problem krizu vode. Voda je jedna od neophodnih komponenti čovekove sredine i predstavlja prirodno bogatstvo.

Kako se pod prirodnim resursima podrazumevaju sve komponente naše prirodne sredine koje čovek može koristiti za podmirenje svojih potreba i unapređenje svog blagostanja, to i vodu smatramo prirodnim resursom . Iako se pojedina stanja vode mogu menjati, ona je, shvaćena u opštem značenju, praktično neiscrpna, te se u klasifikaciji prirodnih resursa, uz klimatske i kosmičke, vodni resursi označvaju kao neiscrpljivi. Međutim, u vezi sa raznovrsnom delatnošću ljudi, zalihe vode u određenim područjima mogu se bitno menjati i izazivati neželjene posledice.

UVOD 3
1 Vodni resursi Srbije 4
2 Ekonomska analiza vodnih resursa 5
2.1 Tržište 7
3 Održivo korišćenje vodnih resursa u Srbiji 11
ZAKLJUČAK 14
LITERATURA 15