29-08-2012, 10:50 AM
UVOD
Sadržaj
Nakon kapitulacije Njemačke i Italije, Japan je ostao jedina država osovine koja se je nastavila da se bori u Drugom svjetskom ratu i da planira širenje imperijalnih osvajanja, iako je gotovo 60 % velikih gradova Japana bilo uništeno. U junu 1945. američki Prelazni Komitet je predložio upotrebu atomskog oružja protiv japanske vojne industrije odmah nakon usavršavanja. Uz to, pri osvajanju japanskog ostrva Okinave je poginulo oko 12.500 vojnika, a na području Tihog okeana više od 70.000, što je sve više uznemiravalo američku javnost koja nije znala koliko dugo će još rat trajati i koliki bi bili gubici ukoliko bi SAD odlučile da izvedu invaziju na Japan. 16. jula 1945. po prvi put je uspješno isprobana atomska bomba u pustinji Nju Meksiko. SAD su predložile japanskoj vladi kapitulaciju, na šta ona nije pristala, pa je predsjednik Truman naredio upotrebu atomske bombe i prepustio generalu Karlu Spacu da sam izabere ciljeve. Iako su neki zvaničnici nagovarali Trumana da baci atomsku bombu na neko nenaseljeno područje, kako bi pokazao Japancima koliko je smrtonosno to novo oružje, drugi su od njega tražili da bomba bude bačena bez upozorenja na neki grad.
Hirošima je bio jedan od malobrojnih gradova koji su ostali pošteđeni bombardovanja konvencionalnim oružjem. No, bili su predloženi i drugi ciljevi; Kjoto, Jokohama, Nigata pa čak i carska palata u Tokiju. Hirošima, koja je tada brojala 255.000 stanovnika, je bila glavni štab generala Hata Šunrokua koji je bio zadužen za odbranu južnog dijela države, no većina stanovništva su bili civili. 31. jula SAD su pripremile uranijumsku bombu nazvanu „Mali dječak“, tešku 4 tone i dugu 3 metra. Sa malog zapadnopacifičkog ostrva Tinianu 6. avgusta 1945., u 2.45 ujutro, u pratnji još dva bombardera B-29 koji su bili opremljeni uređajima za osmatranje, fotoaparatima i kamerama, poletio je bombarder nazvan Enola Gej. Umjesto uobičajenog tereta konvencionalnih bombi i oružja, u svom spremištu nosio je samo samo jednu bombu od 4090 kilograma. Odredište ovih aviona bila je Hirošima udaljena šest sati lijeta. U 7 sati po lokalnom vremenu japanski radari su otkrili tri aviona i pokrenuli uzbunu, ali su je onda prekinuli jer su mislili da avion leti tako visoko jer je samo izviđačka letelica. Pri visini od 9.450 metara Enola Gej u 8 časova i 15 minuta izbacila atomsku bombu koja je detonirala na visini od 580 metara. U jednom trenutku je poginulo 140.000 ljudi (od radijacije još više), temperatura na tlu u blizini središta eksplozije dosezala je i do 5000 stepeni Celzijusa. Snažni udarni talas vjetra, brzine 800 km/čas, i plamene oluje uništili su gotovo sve unutar 13 kvadratnih kilometara. Eksplozija je uzrokovala i vreli pečurkasti oblak prašine i krhotina visok 15.250 metara. Posada aviona ni sama nije znala kolike će biti posljedice eksplozije, a dim u obliku pečurke video se i pri udaljenosti od 560 km.
Hirošima je bio jedan od malobrojnih gradova koji su ostali pošteđeni bombardovanja konvencionalnim oružjem. No, bili su predloženi i drugi ciljevi; Kjoto, Jokohama, Nigata pa čak i carska palata u Tokiju. Hirošima, koja je tada brojala 255.000 stanovnika, je bila glavni štab generala Hata Šunrokua koji je bio zadužen za odbranu južnog dijela države, no većina stanovništva su bili civili. 31. jula SAD su pripremile uranijumsku bombu nazvanu „Mali dječak“, tešku 4 tone i dugu 3 metra. Sa malog zapadnopacifičkog ostrva Tinianu 6. avgusta 1945., u 2.45 ujutro, u pratnji još dva bombardera B-29 koji su bili opremljeni uređajima za osmatranje, fotoaparatima i kamerama, poletio je bombarder nazvan Enola Gej. Umjesto uobičajenog tereta konvencionalnih bombi i oružja, u svom spremištu nosio je samo samo jednu bombu od 4090 kilograma. Odredište ovih aviona bila je Hirošima udaljena šest sati lijeta. U 7 sati po lokalnom vremenu japanski radari su otkrili tri aviona i pokrenuli uzbunu, ali su je onda prekinuli jer su mislili da avion leti tako visoko jer je samo izviđačka letelica. Pri visini od 9.450 metara Enola Gej u 8 časova i 15 minuta izbacila atomsku bombu koja je detonirala na visini od 580 metara. U jednom trenutku je poginulo 140.000 ljudi (od radijacije još više), temperatura na tlu u blizini središta eksplozije dosezala je i do 5000 stepeni Celzijusa. Snažni udarni talas vjetra, brzine 800 km/čas, i plamene oluje uništili su gotovo sve unutar 13 kvadratnih kilometara. Eksplozija je uzrokovala i vreli pečurkasti oblak prašine i krhotina visok 15.250 metara. Posada aviona ni sama nije znala kolike će biti posljedice eksplozije, a dim u obliku pečurke video se i pri udaljenosti od 560 km.
Sadržaj
UVOD 3
1 Nuklearno oružje u međunarodnoj politici 4
2 Rat na Pacifiku 7
2.1 Motivi za ulazak Japana u II Svjetski rat 8
2.2 Hronologija rata 11
2.3 Napd na Pearl Harbor 14
3 Napad na Hirošimu i Nagasaki 17
3.1 Projekat Menhetn 17
3.2 Političke posljedice kapitulacije Japana 22
ZAKLJUČAK 25
LITERATURA 27
1 Nuklearno oružje u međunarodnoj politici 4
2 Rat na Pacifiku 7
2.1 Motivi za ulazak Japana u II Svjetski rat 8
2.2 Hronologija rata 11
2.3 Napd na Pearl Harbor 14
3 Napad na Hirošimu i Nagasaki 17
3.1 Projekat Menhetn 17
3.2 Političke posljedice kapitulacije Japana 22
ZAKLJUČAK 25
LITERATURA 27