21-08-2011, 07:34 PM
Maturski, Seminarski , Maturalni i diplomski radovi iz ekonomije: menadžment, marketing, finansija, elektronskog poslovanja, internet tehnologija, biznis planovi, makroekonomija, mikroekonomija, preduzetništvo, upravljanje ljudskim resursima, carine i porezi.
Himna (grč. Εθνικός ύμνος - pesma, hvalospev) je reprezentativna pesma, najčešće države, koja se peva ili svira u svečanim i zvaničnim prilikama. Himna je najstarija pesnička vrsta koju susrećemo delimično već kod Egipćana, Vavilonaca i Asiraca. Kod Grka svaka pesma do 6. veka p. n. e. naziva himnom, a kasnije su to samo pesme koje su posvećene bogovima i herojima. U Rimsko carstvo himnama je uveličavan kult careva. U srednjem veku himne su bile crkvene pesme, a u renesansi se himnama opisuju lepote prirode. Kasnije, sa stvaranjem prvih nacija nastaju nacionalne i rodoljubive himne, a pojavom društvenih klasa i borbene. Od tih je najpoznatija francuska Marseljeza (La Marseillaise) i Internacionala kao koračnica radničke klase. U 19. veku se uvode posvuda državne himne, kao himne vladaru u monarhijama. Himna je prvobitno označavala svaku pjevanu pjesmu, a onda je počela značiti pesmu upućenu ili posvećenu nekom božanstvu, kao Sapfina "Himna Afroditi". (Tek u XIX st. taj je naziv počeo označavati svečanu pjesmu koja je prihvaćena kao izraz jedinstvenog kolektivnog osjećanja cijelog jednog naroda). Himnu kao književnu formu možemo naći još u staroj knjoževnosti istoka.
Početci sumerske književnosti sežu u 2600. g. pre Hristovog rođenja, a procvat joj je bio 2000.-1800. g. pr. Kr. Lirska poezija Sumera je verska i svetovna. Poznate su sumerske lirske pesme: Dumuz i Inanna – Ljubav u Giparu; Dumuz i Inanna – Ljubavna ekstaza; Inanna i kralj – Blagoslov za svadbenu noć; Šu i Tefnut – Vjenčanje u Ombosu. Te su pesme imale kultni i obredni karakter. U sumerskoj lirici iznimno mesto zauzimaju himne bogovima i vladarima. Sumerske su himne: Himna boginji pravde Nanše, Himna Nergalu, Himna Inanni i dr. Asirci i Vavilonci su asimilirali Sumere, a sumersku je književnost nasledila asirsko-vavilonska (akadska) književnost. U lirskoj poeziji iznimno značajne bile su himne, a među njima najlepša je i najslavnija vavilonska Himna Šamašu – bogu sunca. . .
Sadržaj :
UVOD 3
1 Drevne himne 4
1.1 Homerske himne 4
1.2 Orfičke himne 7
1.3 Vedske himne 8
2 Moderne nacionalne Himne 10
2.1 Srpska himna 13
ZAKLJUČAK 15
LITERATURA 16
Himna (grč. Εθνικός ύμνος - pesma, hvalospev) je reprezentativna pesma, najčešće države, koja se peva ili svira u svečanim i zvaničnim prilikama. Himna je najstarija pesnička vrsta koju susrećemo delimično već kod Egipćana, Vavilonaca i Asiraca. Kod Grka svaka pesma do 6. veka p. n. e. naziva himnom, a kasnije su to samo pesme koje su posvećene bogovima i herojima. U Rimsko carstvo himnama je uveličavan kult careva. U srednjem veku himne su bile crkvene pesme, a u renesansi se himnama opisuju lepote prirode. Kasnije, sa stvaranjem prvih nacija nastaju nacionalne i rodoljubive himne, a pojavom društvenih klasa i borbene. Od tih je najpoznatija francuska Marseljeza (La Marseillaise) i Internacionala kao koračnica radničke klase. U 19. veku se uvode posvuda državne himne, kao himne vladaru u monarhijama. Himna je prvobitno označavala svaku pjevanu pjesmu, a onda je počela značiti pesmu upućenu ili posvećenu nekom božanstvu, kao Sapfina "Himna Afroditi". (Tek u XIX st. taj je naziv počeo označavati svečanu pjesmu koja je prihvaćena kao izraz jedinstvenog kolektivnog osjećanja cijelog jednog naroda). Himnu kao književnu formu možemo naći još u staroj knjoževnosti istoka.
Početci sumerske književnosti sežu u 2600. g. pre Hristovog rođenja, a procvat joj je bio 2000.-1800. g. pr. Kr. Lirska poezija Sumera je verska i svetovna. Poznate su sumerske lirske pesme: Dumuz i Inanna – Ljubav u Giparu; Dumuz i Inanna – Ljubavna ekstaza; Inanna i kralj – Blagoslov za svadbenu noć; Šu i Tefnut – Vjenčanje u Ombosu. Te su pesme imale kultni i obredni karakter. U sumerskoj lirici iznimno mesto zauzimaju himne bogovima i vladarima. Sumerske su himne: Himna boginji pravde Nanše, Himna Nergalu, Himna Inanni i dr. Asirci i Vavilonci su asimilirali Sumere, a sumersku je književnost nasledila asirsko-vavilonska (akadska) književnost. U lirskoj poeziji iznimno značajne bile su himne, a među njima najlepša je i najslavnija vavilonska Himna Šamašu – bogu sunca. . .
Sadržaj :
UVOD 3
1 Drevne himne 4
1.1 Homerske himne 4
1.2 Orfičke himne 7
1.3 Vedske himne 8
2 Moderne nacionalne Himne 10
2.1 Srpska himna 13
ZAKLJUČAK 15
LITERATURA 16