Zdravstvena nega obolelih od Parkinsonove bolesti

Parkinsonova bolest je bolest sa poremećajima pokreta. Spominje se u delu engleskog lekara Jamesa Parkinsona „An essay on the shaking palsy“, koji ju je po prvi put opisao 1817. godine i po kojem je bolest dobila ime. Naziv koji ju je prvobitno opisivao bio je drhtajuća paraliza, a opisao je kliničku sliku bolesti kod starijih osoba. Simptomi, koji se nisu puno izmenili od tada, uključuju sporost u izvođenju pokreta, gubitak u ritmu i spontanoj motorici, ukočenost i ritmično podrhtavanje pojedinih delova tela.
Od Parkinsonove bolesti, prema zdravstvenoj statistici na 4000 ljudi oboli jedan. Prosečna starost, zavisno od tipa bolesti u kojoj se javlja, jeste 30, 60 i 70 godina. Parkinsonova bolest je hronična neurodegenerativna bolest koja se karakterističnim simptomima manifestuje kao posledica izrazitog nedostatka neurotransmitera dopamina u delu mozga odgovornom za kontrolu slobodno koordiniranih pokreta i početka neke motoričke radnje.

Normalno se dopaminergički neuroni iz crne materije proiciraju u tzv.strijatum (kojega čine repata jezgra i putamen), dalje u bazalne ganglije koje sadrže pretežno dopaminske receptore. Zbog izostanka dopaminergičke inhibicije u području strijatuma dolazi do neprimerenog porasta kolinergičke aktivnosti (tj. aktivnosti drugog neuroprenosnika-acetilkolina), što dovodi do neravnoteže u međusobnim odnosima spomenutih jezgara. Kao posledica hemijskog deficita u delu mozga koji nadzire voljne pokrete javljaju se nevoljni pokreti.

Uvod 3
1.1 Simptomi Parkinsonove bolesti 3
2 Lečenje 5
2.1 Kineziterapija kod parkinsonove bolesti 5
3 Zdravstvena nega obolelih od Parkinsonove bolesti 8
3.1 Uloga medicinske sestre 8
3.2 Intervencija medicinskih sestara 10
3.2.1 Edukacija bolesnika 10
3.2.2 Vežbe jačanja, istezanja, vežbe za koordinaciju i ravnotežu 11
Zaključak 13
Literatura 14