Stilovi rukovođenja razredom

Edukacijska psihologija je jedna od najstarijih grana psihologije. Edukacijska psihologija javlja se još i pod imenima psihologija obrazovanja, pedagoška psihologija, školska psihologija i sl. Edukacijska psihologija se bavi proučavanjem učenja i svega što je s njime u vezi a isto tako istražuje i proučavanjem psiholoških strana procesa vaspitanja i obrazovanja. Edukacijska psihologija je temeljna i primjenjena nauka.

U savremenoj psihologiji, kao sistemu nauke, edukacijska psihologija predstavlja ono područje istraživanja koje je relativno najranije odrijedilo svoj predmet proučavanja pa se tako počelo konstituirati u zasebnu psihologijsku granu. Pretpostavke za njezinu samostalnost dao je istaknuti istraživač i psiholog Edward Lee Thorndike (1874-1949). U svom djelu pod naslovom Educational Psychology iz godine 1903. dao je, pored ostaloga, prvi program istraživačkoga rada na području problematike učenja i time, prema mišljenju mnogih istraživača, u osnovici odredio predmet edukacijske psihologije. Do tada su uglavnom postojala nastojanja da se spoznaje iz opšte psihologije na prikladan način apliciraju i upotrijebe u školskoj i njoj sličnoj edukacijskoj praksi. Pojava, u to vrijeme različitih, psihologijskih naučnika za nastavnike ilustrovala je takvo stanje. Danas među istraživačima prevladava mišljenje o edukacijskoj psihologiji kao samostalnoj psihologijskoj grani koja u više područja, što ih u sebi uključuje, sadrži i obilježja primijenjene nauke.

UVOD 3
1 Stilovi rukovođenja razredom 4
1.1 Autoritarni stil rukovođenja 6
1.2 Popustljivi stil rukovođenja 9
1.3 Ravnodušan stil rukovođenja 9
1.4 Demokratski (autoritativni) stil rukovođenja 11
ZAKLJUČAK 14
LITERATURA 15