Spektrofotometrija

Spektroskopija se u početku, odnosila na granu nauke koja se bavila svetlošću. Kako je vreme prolazilo, značenje spektroskopije se proširilo pa uz svetlost uključuje i druge vrste zračenja: x-zraka, ultraljubičasto, infracrveno, mikrovalno i radiofrekvencijsko zračenje. Danas imamo široku primenu spektroskopije koja je proširena i na tehnike bez elektromagnetskog zračenja, masena i elektronska spektroskopija. S aspekta spektroskopije, apsorpcija je proces u kojem je prisutna neka hemijska vrsta u propusnoj sredini koja selektivno prigušuje odnosno smanjuje intenzitet neke frekvencije elektromagnetskog zračenja. Apsorpcija fotona moguća je samo ako je energija fotona jednaka energijskoj razlici između osnovnog i nekog od viših stanja čestice. Tada atomi, molekule ili joni prelaze u pobuđeno, više energetsko stanje. Vreme života pobuđene vrste je vrlo kratko (u vremenu od 10-6 do 10-9 s) a relaksacija u niže ili osnovno stanje zasniva se uz otpuštanje suviška energije u obliku elektrohemijskog zračenja, topote ili čak oboje.

Elektronska apsorpcija je proces kad elektron prelazi između dve orbitale. U molekuli se pored elektronskih mogu pojaviti još dve vrste prelaza koji su indukovani zračenjem:
- vibracijski i
- rotacijski prelazi.
Vibracijski prelazi se pojavljuju zbog mnoštva kvantizovanih energijskih stanja.
Većina analitičkih instrumenata za emisijsku, apsorpcijsku i fluorescencijsku spektroskopiju su međusobno slični. Sastavljeni su od pet osnovnih delova:
- stabilnog izvora energije zračenja,
- selektora valnih dužina koji omogućuje izdvajanje određenog valnog područja,
- jednog ili više spremnika za uzorke,
- detektora zračenja ili pretvornika energije zračenja u merljiv signal (najčešće električne) te procesora signala i
- uređaja za njegovo očitavanje.

UVOD 3
1 Spektrofotometrija 4
1.1 Pojam spektrofotometrije 4
1.2. Instrumenti za spektrofotometriju 5
ZAKLJUČAK 9
LITERATURA 10