Specijalne jedinice policije Engleske

Maturski, Seminarski , Maturalni i diplomski radovi iz ekonomije: menadzment, marketing, finansija, elektronskog poslovanja, internet tehnologija, biznis planovi, makroekonomija, mikroekonomija, preduzetnistvo, upravljanje ljudskim resursima, carine i porezi.


Velikoj Britaniji policijske snage se razvijaju u posljednja dva vijeka. Danas u Engleskoj i Velsu ima preko 127.000 policajaca, odnosno, jedan policajac na 400 stanovnika. Broj policajaca koji pokrivaju jednu regiju zavisi od njene veličine i broja stanovnika. Na čelu svake jedinice je šef policije, izuzev Londona, gdje postoji Metropoliten policija i policija grada Londona. Na njihovom čelu nalaze se komesari. Područja koja pokriva policijska jedinica podijeljena su na divizije, koje predvode načelnici. Divizije pod svojom kontrolom imaju mreže lokalnih policijskih stanica.

Londonska Metropoliten policija je najveća i najjača u Engleskoj. Podijeljena je u pet područja. Glavni štab je u čuvenom Novom Skotland Jardu. Ime je postalo sinonim za englesku policiju, iako je bila riječ o nazivu starog objekta u kojem je bilo sjedište policije, tako da su, kada su se preselili u novu zgradu, prenijeli i ime.

ZAŠTO POSTOJI SPECIJALNA POLICIJA

Nema danas u svetu značajnije države koja u većoj ili manjoj meri nije izložena različitim oblicima terorizma, motivisanog različitim idejama i htenjima, a koga sprovode raznorodne grupe, organizacije i pokreti. Koncem dvadesetog veka terorizam je postao globalna opasnost koji ugrožava mir, bezbednost i napredak ne samo pojedinih režima i država, već i čitavih naroda i regiona. Zato su fenomen terorizma i borba protiv terorizma već duže vreme predmet studioznog izučavanja ne samo na nacionalnom nivou ugroženih država, već i međunarodnih nevladinih i vladinih organizacija (OUN, OEBS pre svega). U cilju što uspešnije borbe protiv terorizma uspostavljaju se različiti oblici međudržavne sradnje, formulišu i usvajaju međunarodni pravni akti o borbi protiv terorizma, organizuju i osposobljavaju postojeće snage odbarne i pripremaju specijalizovani organi i jedinice.

I ako terorizam gotovo sve države svrstavaju u najteže oblike ugrožavanja sopstvene i bezbednosti međunarodne zajednice, činjenice govore da su u pogledu kvalifikacija terorizma i terorističkog delovanja pojedinih grupa, pokreta i organizacija u različitim državama, prisutni dvojni standaradi. Takvo ponašanje je posebno karakteristično za velike i moćne države i članice dominantnih vojno-političkih saveza kakav je NATO-pakt. U međunarodnim odnosima sve države se rukovode prvenstveno sopstvenim interesima. Ekonomski i vojnički moćne države u prilici su da svoje interese nameću drugima ili ih ostvaruju na račun drugih, manje moćnih država i naroda. Iz tih razloga se terorizam, koga sprovode neki, u prvom redu separatistički pokreti i(ili) organizacije, od strane velikih sila i blokova, kada to odgovara njihovim interesima, kvalifikuju kao borba za socijalnu pravdu, demokratiju, ljudska prava, slobodu i sl. U drugim slučajevima, kada je delatnost takvih grupa i pokreta uperena protiv njihovih interesa i(ili) interesa njihovih saveznika, pa čak kad te grupe i pokreti u svojoj borbi ne sprovode terorizam, takva delatnost se kvalifikuje kao teroristička, primenjuju se najoštrije represivne mere i sankcije, krše međunarodne pravne norme i zahteva od trećih država da te mere i sankcije ako ne odobre, a ono ne osporavaju...