Ovaj rad se sastoji od tri dijela.
U prvom dijelu objašnjen je pojam platnog prometa – koji predstavlja vitalnu komponentu finansijske infrastrukture, neophodan kanal za uspješno upravljanje privredom, posebno putem monetarne politike, a značajan je i kao sredstvo unapređivanja njene efikasnosti. U ovom dijelu obrađene su i banke, kao glavni nosioci platnog prometa, i to centralna banka , koja je glavna banka jednog bankarskog sistema, i poslovna banka koja obavlja kreditne, depozitne i druge poslove propisane Zakonom.
U drugom dijelu obrađeni su instrumenti platnog prometa, odnosno obrasci koji se koriste pri transakcijama u korist i na teret klijentovog računa (nalog za uplatu, isplatu, prenos i naplatu), instrumenti plaćanja (ček, platna kartica). Takođe, u ovom dijelu obrađena su i obračunska plaćanja – izmirenje međusobnih dužničko-povjerilačkih oddnosa između učesnika u platnom prometu
U trećem dijelu imamo razvoj bezgotovinskog elektronskog plaćanja, koje, zahvaljujući ubrzanom tehnološkom napretku, sve više dobija na značaju zbog svojih očiglednih prednosti koje se najviše ogledaju u brzini i sigurnosti vršenja samih transakcija.
SADRŽAJ
Uvod 3
1.SUŠTINA I POJAM PLATNOG PROMETA .4
1.1 NOSIOCI PLATNOG PROMETA 5
1.1.1 Centralna banka kao nosilac platnog prometa 6
1.1.2 Poslovna banka kao nosilac platnog prometa 9
2.INSTRUMENTI PLATNOG PROMETA .12
2.1 GOTOVINSKI INSTRUMENTI PLATNOG PROMETA .12
2.2 ČEK .14
2.3 PLATNA KARTICA 16
2.4 OBRAČUNSKA PLAĆANJA 18
2.4.1 Kompenzacija .19
2.4.2 Cesija .19
3.RAZVOJ BEZGOTOVINSKOG ELEKTRONSKOG PLAĆANJA .20
ZAKLJUČAK 23
Literatura 24