Odnosi SAD i Rusije nakon hladnog rata - magistarski - ij

Period razvoja međunarodnih odnosa posle Drugog svijetskog rata koji je označio krajnju zaoštrenost u odnosima između velikih sila, naziva se Hladni rat. U njegovoj osnovi stajali su suprotstavljeni odnosi između SAD i SSSR, kao i uspostavljanje socijalističkog poretka u Istočnoj Evropi. Stalno je postojala opasnost od izbijanja novog rata svijetskih razmera.
Zapravo, Hladni rat je sprovođenje politike sa "pozicije sile" od strane velikih država, radi ostvarivanja političkih ciljeva, a da ipak ne dođe do opšteg ratnog sukoba. Hladni rat su obilježili obostrano nepovjerenje, sumnjičavost i nesporazumi. SAD je optuživao SSSR zbog širenja komunizma širom svijeta, a SSSR je optuživao SAD zbog imperijalizma i kontrarevolucije. Korejski rat, Vijetnamski rat i rat SSSR-a protiv Avganistana predstavljali su neke od oružanih sukoba dve ideologije, mada se SAD i SSSR nisu u njima lično sukobile već kroz naoružanje drugih zemalja. Hladni rat je bio na svom vrhuncu tokom 1948-1953. godine kada je došlo do Berlinske blokade, formiranja NATO-a, pobede komunista u Kineskom građanskom ratu i Korejskog rata. Druga situacija neprijateljstva osjetila se tokom 1958-1962. godine zbog Kubanske krize .

Pod takozvanim hladnim ratom, podrazumijeva se period razvoja međunarodnih odnosa posle drugog svijetskog rata, koji je karakterisala ideološka, politička, vojna i ukupna blokovska (bi) polarizacija i konfrontacija izmedju velikih sila Zapada (SAD, Velike Britanije i Francuske, odnosno NATO/Severnoatlanskog pakta), s jedne, i Istoka (SSSR, odnosno Varšavskog pakta), s druge strane. Epitet "hladni", ovaj rat je dobio zbog toga što su njegovi akteri svoje ciljeve (nadmoć i dominaciju u medjunarodnim odnosima) nastojali da ostvare i ostvarivali izbjegavajući direktni oružani sukob (novi, sveuništavajući, svijetski nuklearni rat), putem blokovske i interesne podijele svijeta, trke u naoružanju (posebno u oblasti nuklearnog i drugog oružja za masovno uništavanje), takozvane strategije odvraćanja i ravnoteže straha.
Od kraja 1960-ih politika hladnog rata počela je da se postepeno preobražava u politiku pregovaranja i popuštanja zategnutosti (detanta), ali je do definitivnog kraja hladnog rata (i ideološke pobede Zapada) došlo tek 1989-e, nakon epohalnog sloma komunizma i pada Berlinskog zida.