Očekivani trendovi razvoja informacionih tehnologija

Maturski, maturalni, seminarski, diplomski i master radovi iz informatike.


"Informacija je znanje na kome se bazira donošenje odluka, ili preciznije, informacije su obavještenja i podaci koji u pravom momentu u odgovarajućoj formi stoje na raspolaganju organu ili pojedincu, tako da donošenju odluke i preduzimanje akcije može da se pristupi pri optimalnom stepenu informisanosti."

Informaciono-komunikacione tehnologije (ICT) smatraju se jednim o ključnih faktora, ili glavnih pokretačkih snaga promena u savremenom globalnom svijetu. Omogućavajući nesmetani informacioni tok na svim nivoima, veliku transparentnost podataka, informacija, znanja i značajnu dostupnost svih delova tržišta, kako velikim tako i onim srednjim i malim učesnicima, ICT otvaraju nove perspektive za vlade, kompanije i ljude pojedničano. Sa druge strane, veća ili manja dostupnost i raspoloživost ICT potencijala vodi ka novim linijama razdvajanja izmedju onih koji su shvatili značaj i adekvatno počeli da primenjuju nove ICT alate i tehnologije i onih koji to nisu sagledali i nisu dali dovoljan stepen prioritetnosti transformaciji svojih ekonomija prema društvima zasnovanim na znanju i korišćenju ICT potencijala.

Poslednjih nekoliko decenija dogodile su se mnoge značajne promene u komunikacionim tehnologijama - u upotrebu su ušle faks mašine, mobilni telefoni, satelitske antene, sistemi sa glasovnim porukama, kućni računari koji se povezuju sa poslovnim mrežama i Internetom.

Rezultat tesne veze računarske i komunikacione tehnologije danas su telekomunikacije, tj. elektronski prenos podataka svih vrsta - teksta, grafike, video, zvuka, preko različitih komunikacionih kanala kao što su javne telefonske mreže, privatne kablovske linije, mikrotalasne linije, satelitski prenos. Tako se dolazi do telekomunikacionih ili računarskih mreža. Većina preduzeća postavila je svoje informatičke resurse na mreže, a sve veći deo poslovanja, bankarstva, obrazovanja, obavlja se preko mreža.

Sjetimo se kao je sve počelo.. Pojava prvih PC računara u svetu je uzburkala mnogo toga - počela je groznica koja će stvoriti jednu sasvim novu industriju, a stvari su se razvijale toliko brzo da je eminentni časopis Time povukao "neverovatan" potez i za čoveka godine proglasio računar.

Elektronska tehnologija integrisanih kola omogućila je pojavu tzv. mikroračunara koji više nisu zauzimali ceo prostor radne sobe već su mogli da se stanu u krilo. Ovo drastično smanjenje njihovih dimenzija, kao i cena izrade, omogućilo je pojavu čitave nove generacije računarskih mašina koja će označiti početak razvoja jedne od najprofitabilnijih i najraširenijih privrednih grana – industrije ličnih, odnosno, kućnih računara. Pioniri u ovoj oblasti bile su američke kompanije poput „Atarija” i „Applea”, dok su se nešto kasnije u trku uključili i „Amstrad”, „Oric”, „Sinclair”, „Commodore” i drugi, od kojih će neki zahvaljujući svojim legendarnim modelima izrasti u prave industrijske gigante.

No ni džin poput IBM-a nije dugo mogao da sedi skrštenih ruku i gleda kako mu manje firme preotimaju važan segment novonastalog tržišta, pa je početkom osamdesetih ponudio kupcima svoj prvi kućni model IBM PC (Personal Computer) koji će, iako za svoje vreme suviše „ozbiljan” i skup, ubrzo postaviti nove standarde u razvoju računarske tehnologije. Pojava prvih 16-bitnih kućnih računara poput „Commodoreove” Amige, „Appleovog” Macintosha i IBM-ove serije PC x86-ica koje svojim performansama donose nove fantastične mogućnosti primene (ne više samo u zabavne svrhe) nametnuće još žešći tempo borbe za kupce koje mnoge druge firme neće moći da izdrže. Rezultat međusobne borbe tri preostala pomenuta giganta danas nam je manje-više poznat.
Prvi kompijuter ikad proizveden bio je ENIAC. Napravljen je u 11 mjesecu 1945. Težio je 30 tona i zauzimao prostor od, od prilike, jedne naše učionice, za razliku od današnjih kompjutera koji su oko 3 kg teški i 40-ak cm visoki. Eniac se za rad, prijenos podataka i informacija koristio svojim velikim cijevima. Kompjuter se vrlo brzo zagrijavao pa je dolazilo do poteškoća na cijevima. Toplina je privlačila insekte tj. muhe koje su se uvlačile u cijevi i zbog topline se lijepile za njih, to je takođe bilo štetno za kompjuter jer su one izazivale pogreške u radu i prijenosu podataka. Zbog toga se i danas greške na računalima nazivaju bug (bag – mušica, muha, insekt). Eniac je stvarno bio golem, a ne možemo ga usporediti ni sa današnjim kalkulatorima. Današnji kompjuteri su inteligentni integrisani krugovi, a integrisani krugovi su tranzistori na sloju silicija.
1970. osnovni elementi kompijutera su stavljeni na integrisane krugove zvane MIKROPROCESOR.
1980. kompijuterska kompanija zvana IBM (International buisnis machines), proizvela je prvi PC (Personal computer) tj. prvo personalni računar.

Kompjutersko doba je započelo…

Postoje tri generacije računara:

• Prva generacija računara (1946 – 1959) SAD – napravljen prvi elektronski računar, upravljalo je pomoću internirano memorisanih programa, UNIVAC 1. (elektronika, velika toplina, puno uređaja za hlađenje, puno mjesta i sl.) Operacija zbrajanja, 90 zbrajanja u sekundi i 120 množenja u sekundi…
• Druga generacija računara (1959 – 1965) Osnovni dijelovi su poluvodičke naprave i tranzistori, to su manji računari, manja potrošnja električne energije, veća brzina rada, manje prostora, manja brzina zagrijavanja…
• Treća generacija računara (1964 – 1971) IBM 360 – upotreba integrisanih sklopova, na pločici je smješteno mnoštvo električnih dijelova……10 milijuna zbrajanja u sekundi

Prenošenje instrukcija između računskih mašina se prvi put desilo 1940. godine kada je George Stibitz iskoristio TTY, odnosno tele-mašinu za kucanje, pomoću koje je poslao instrukcije sa njegovog Model K iz Darthmouth univerziteta u Novom Hampshireu na njegom Complex Number Calculator u New Yorku, te također primio rezultate istim putem. Tek 1964. godine, istraživali sa Dartmoutha su izumili glavnu mašinu sa dijeljenim vremenom sa priključenim terminalima. Sve današnje mreže su na neki način bazirane na Open Systems Interconection standardu. OSI je razvijen 1984. godine od strane International Organization for Standardization (ISO) koja je predstavljala otprilike 130 država. Srž se sastoji od OSI referentnog modela, skupa sedam slojeva koji određuje različite etape kroz koje podaci moraju proći od jednog uređaja do drugog u nekoj računarskoj mreži.

Rani razvoj LAN, MAN i WAN mreža bio je haotičan u mnogim pogledima. Rane 80.-e godine prošlog stoljeća donijele su ogromno povećanje u broju i veličini mreža. Kako su s vremenom velike kompanije shvaćale da umrežavanjem povećavaju dobit, a smanjuju