Kršenje etičkih kodeksa medijskog sistema u srbiji

Maturski, Seminarski , Maturalni i diplomski radovi iz ekonomije: menadžment, marketing, finansija, elektronskog poslovanja, internet tehnologija, biznis planovi, makroekonomija, mikroekonomija, preduzetništvo, upravljanje ljudskim resursima, carine i porezi.


Dosadašnja praksa demokratski razvijenih društava ukazuje da je briga o etici i moralnim principima u medijima bila veoma rano prisutna. O ovome svedoči činjenica da su prvi etički kodeksi koji su se odnosili na štampu, doneti u Americi i Evropi već prvih decenija 20. veka.

Vrlo je teško biti skroz slobodan u pisanju jer uvek postoji neko ko nas u tome sprečava. Prave granice etike i novinarske slobode nikad se neće moći precizno odrediti jer je to indivudalno i razlikuje se od osobe do osobe. Nekome je primereno normalno objaviti mrtvo telo na naslovnici dok drugi to zabranjuju.

Primere manipulacije i kršenja etičkih kodeksa kroz delovanje malobrojnih radio-stanica, registrujemo još tridesetih godina prošlog veka, vezujući ih podjednako i za prostore SAD-a i Evrope...

KRŠENJE ETIČKIH KODEKSA MEDIJSKOG SISTEMA U SRBIJI


Mediji su dužni da interes javnosti za potpunim, blagovremenim i istinitim informisanjem stave iznad svih drugih interesa. U kontekstu ovog Kodeksa, interes javnosti podrazumeva objavljivanje svih važnih informacija koje su čitaocu/slušaocu/gledaocu od pomoći pri formiranju vlastitog suda/mišljenja o pojavama i događajima.

Novinari koji krše načela kodeksa ne mogu da računaju na bezrezervnu podršku novinarskih udruženja i kolega.

Najintenzivnije primere manipulacije i kršenja etičkih standarda na prostorima Srbije vezujemo za period uspostavljanja višepartijskog sistema 1989. godine, secesija republika Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije i građanski rat, period u kome su i medijska i radijska praksa obilovale primerima kršenja opšte ljudskih i profesionalnih etičkih principa u proizvodnji i plasmanu radio (i televizijskih) programa koji su bili u intenzivnom sukobu sa istinom i realnošću.

Tokom perioda 1991–2000, određeni broj radio-stanica uključujući i nacionalni radio (i TV), tačnije sistem Radio televizije Srbije, obeležavaju primeri neobjektivnog, neistinitog i navijačkog izveštavanja sa dominantnim tzv. jezikom mržnje na čijoj meti su podjednako bili pripadnici drugih naroda, nacionalnih manjina ili veroispovesti; ljudi drugačijih seksualnih opredeljanja; jezik u čijem vokabularu je bilo jedino važno da li se uklapa u politički koncept aktuelnog režima . Ovako otvoreni primeri bili su novina možda za našu socio-kulturnu i medijsku realnost mada slične primere u svetskim okvirima možemo pratiti već od početaka radija kao elektronskog medija...