Julije Cezar galski ratovi, građanski ratovi

Istorija Rima traje od 754. godine stare ere, kada je po legendi osnovan grad, pa do 476. godine n.e., kada je zbačen poslednji vladar Zapadnog Rimskog Carstva. To je, dakle, period od dvanaest ili trinaest vekova, što je redak primer stabilnosti u istoriji. Od hiljadu godina svog kasnijeg postojanja, rimska država je petsto godina bila republika, a sledećih petsto najpre prikrivena, a zatim otvorena monarhija.
Oko 250 godina (od 754. do 509. godine stare ere) je bilo potrebno da se rimska rodovska organizacija pretvori u državu. To je detinjstvo rimske civilizacije kada je Rim bio naselje na sedam brežuljaka, varvarsko „kraljevstvo" koje se pretvara u robovlasnički grad-državu, polis, nalik na one koje nalazimo na grčkom prostoru. Ostaci gentilnog uređenja su još jaki, tako da je cela struktura vlasti nasleđena iz predržavnog perioda: rex, bratstvenička skupština, senat. Rimsko društvo se nalazi na stupnju vojne demokratije, gentilna struktura se rastače, postepeno se formiraju klase, ali je ropstvo još uvek marginalna pojava i ima patrijarhalni karakter. Najveću ulogu u unutrašnjem političkom životu, kao i prvim vekovima sledećeg perioda, ima sukoblzmeđu patricija i plebejaca.
Period republike traje od proterivanja Tarkvinija Oholog, poslednjeg reksa, pa do pada republike i dolaska na vlast Oktavijana Avgusta. U tom periodu se država-grad pretvara u imperiju koja zahvata veći deo basena Sredozemlja. Zatvorenu kućnu privredu i patrijarhalno ropstvo zamenjuje robno-novčana privreda i klasično ropstvo. Snagu robovlasničke klase čine velike latifundije. Zahvaljujući delatnosti pretora i skupština, primitivno pravo se razvija, da bi u sledećem periodu dostiglo svoj vrhunac. Poslednji reksovi, sudeći po imenima, bili su etrurskog porekla. Etrurska vladavina nad Rimljanima bila je neprijatna uspomena za buduće gospodare sveta, zato ovu okolnost njihovo predanje prećutkuje. Svrgavanjem poslednjeg reksa, Tarkvinija Oholog, Rimljani su se oslobodili etrurske vlasti i ustanovili republiku (res publica - opšte dobro, javna stvar, država). Rimljani su bili konzervativni i zato ni ova promena, kao i druge, nije dovela do temeljnog preuređenja njihove organizacije. Postojeći organi, skupštine i senat su zadržani kao kolegijalni organi, a umesto proteranog „kralja" uvedene su Magistrature, kao inokosni (pojedinačni) organi.
Zbog protivurečnosti između veličine države, složene strukture društva i karaktera političke organizacije, koje se zasniva na polisu, republika je morala da ustupi mesto monarhiji. Od Avgusta do Dioklecijana je period principata u kome su formalno zadržani republikanski organi, ali je uporedo sa njima sve više rastao princepsov aparat, koji je u suštini monarhijski. U privredi i društvu nije bilo bitnih promena, ali se krajem ovog perioda zapažaju znaci krize i začeci feudalnih odnosa. Država dostiže maksimum teritorijalnog širenja, a od tada prelazi u defanzivu. To je period pune zrelosti rimske civilizacije u kome ona daje svoje najbolje plodove.
Četvriti period je dominat koji traja od stupanja na vlast Dioklicijana 284. godine do pada Zapadnog Carstva 476. godine odnosno do smrti Justinijana, 565. godine. Rimska država postaje otvorena monarhija, apsolutistička i birokratizovana. Ona nije više samo država Rimljana, već država svih robovlasnika basena Sredozemlja, jer nestaju gotovo sve razlike između građana Rima i stranaca.To je vreme starosti jedne civilizacije, krize i opadanja, što se ogleda i u pravnom poretku.
Predmet ovog rada biće jedna od najvećih ličnosti u istoriji rimskog naroda, čije ime je vezano za period kada je Rim bio republika. Reč je o Juliju Gaju Cezaru. Osnovni cilj rada jeste da prikaže i objasni neke od najznačajnijih događaja koji se vezuju za politiku pomenute ličnosti, odnosno koji se vezuju za period politike i vlasti Julija Gaja Cezara i to: galski ratovi i građanski ratovi.

UVOD
1 Julije Cezar, galski ratovi, građanski ratovi 4
1.1 Julije Cezar 4
1.2 Galski ratovi 6
1.3 Građanski ratovi 11
ZAKLJUČAK 14
LITERATURA 15