Istorijat supervizije u socijalnom radu

Činit će se možda u najmanju ruku neobičnom želja da se definiše područje "socijalnog" u socijalnom radu, jer bi "zdravorazumski" to moralo biti u potpunosti jasno.

Koncepti socijalnog na samom su početku razvitka socijalnog rada bili pod snažnim uticajem Spenserovih ideja koji je društvo promatrao kao stanje ravnoteže, a lično su teškoće prema njemu bile jedinim uzrokom socijalnih problema. To je dovelo do ekstremno individualističkih poimanja socijalnog i do usmeravanja gotovo isključivo na lične potencijale u razrešavanju teškoća ekonomske nesigurnosti. But se svojim idejama da se neke dimenzije socijalnog, kao što je na primer siromaštvo, ne pojavljuju kao rezultat ličnih teškoća, nego "okolinskih" faktora, borio upravo u tom vremenu nastajanja socijalnog rada za bitno drugačije perspektive. Njegove su nazore međutim tadašnji socijalni radnici odbacivali. Iako se u vremenu o kojem je reč (sam početak XX veka) još ne može govoriti o tako opštem i značajnom uticaju psihoanalitičkih pristupa u socijalnom radu kakav će nastupiti dvadesetih godina, jasno je da je poimanje "socijalnog" u socijalnom radu, kakvo je bilo na samom početku njegova razvitka, zapravo vrlo široko otvorilo vrata psihoanalitičkim konceptima, koji će zatim biti vladajući sve do sredine pedesetih godina.

U ovom je teorijskom kontekstu "socijalno" izvedeno iz psihološkog, temeljni je napor zapravo bio usmeren, gledajući pojednostavljeno, na to što zapravo stranka socijalnog radnika oseća u vezi sa svojim socijalnim problemom, a ne na to što taj socijalni problem zapravo jest. Ili, što je još gore, u takvom je pristupu, kroz potpuno individualizovanu prizmu, socijalno apstrahirano od "socijalnog". Jaret je tako, govoreći na Nacionalnoj konferenciji o socijalnom radu, utvrdio da je svojom analizom dela Meri Ričmond – Socijalne dijagnoze, koje se na neki način smatra začetkom stručne literature na području socijalnog rada, došao do zaključka da 50% slučajeva koje je Ričmondova opisala jesu "čisti" psihijatrijski problemi, a u sledećih 15% pronašao je mogućnost psihopatoloških uslova. Ovakav je pristup u socijalnom radu trajao na žalost vrlo dugo vremena i sasvim je sigurno da je u znatnoj meri sprečavao razvitak šire teorije socijalnog rada. Znači, reč je o duboko humanoj delatnosti koju na primer, Alis Čejn određuje kao „sve dobrovljne pokušaje širenja blagostanja koji čine odgovor na potrebe, bavi se socijalnim odnosima i raspolaže naučnim saznanjima i metodama“. Principi ljudskih prava i socijalne pravde fundamentalni su za socijalni rad.

UVOD 3
1 Istorijat supervizije u socijalnom radu 4
1.1 Supervizija kroz istoriju 4
1.2 Koncept supervizije u socijalnom radu danas 7
ZAKLJUČAK 13
LITERATURA 14