Ekonomske integracije

Maturski. seminarski i diplomski radovi iz ekonomije: menadzment, marketing, finansija, elektronskog poslovanja, internet tehnologija, biznis planovi, makroekonomija, mikroekonomija, preduzetnistvo, upravljanje ljudskim resursima.

Biti integrisan u Evropu je prvenstveno šansa u najširem smislu riječi, a ne obaveza, opterećenje reformama u svim sferama društvenog života, ili neizvjesnost.
Globalizacija svijeta u planetarnim razmjenama koju je uslovio neslućeni uspon nauke i tehnologije je nezaustavljiv proces, koji pokazuje superiornost novih društvenih odnosa u Evropi u odnosu na sve dosadašnje sisteme i društvene odnose. Ti odnosi istovremeno afirmišu i razvijaju najveće društvene vrijednsti, sjedne strane nedvosmisleno afirmišu demokartiju, ljudska prava i slobode, a sa druge strane razvijau društveno bogatsvo, naučna i kulturna dostignuća.
U Evropi je upravo priveden kraju period najvećih promena od II Svetskog rata naovamo, koji se sastojao od uključivanja nekadašnjih komunističkih zemalja koje su uspješno prošle period tranzicije u Evropsku uniju (EU). Time su bar institucionalno pokopani podjela Evrope posle II Svjetskog rata i nasleđe «hladnog rata». U periodu koji slijedi tek treba da se vidi kako će izgledati i funkcionisati brak između uglavnom zrelih i bogatih tržišnih demokratija sa jedne, te novopečenih i pretežno siromašnih tržišnih demokratija sa druge strane. Taj poduhvat je od značaja za sve njegove učesnika, ali i za ostatak svijeta, jer se radi o najvećem zajedničkom tržištu i najvećem nadnacionalnom povezivanju država u jednu celinu u svijetu.
EU25 je zajednica u kojoj na skoro 4m km2 živi 455m stanovnika, koji pripadaju trima rasama, u kojoj pored hrišćana (katolici, protestanti, pravoslavni) žive i velike manjine muslimana i hinduista, u kojoj se govori preko 20 zvaničnih jezika zemalja članica i mnoštvo nezvaničnih jezika, u kojoj su objedinjeni evropski Sjever i Jug sa evropskim Istokom i Zapadom, Mediteran sa Skandinavijom, poljoprivredni i stočarski krajevi sa industrijskim i krajevima ‘trećeg sektora’, u kome su objedinjene nacije različitih pravila igre i različitih stepena razvijenosti, istorija, kultura i običaja. Evropska unija je zapravo veoma složen skup pravila koja važe za 25 zemalja. Saobraćaj pojedinaca, firmi i organizacija se odvija na osnovu 86.000 strana pravila koja spadaju u komunitarno pravo – koje se uobičajno zove Acquis communautaire – a njegov sastavni dio je i nekoliko ugovora, među važnijim su Rimski ugovor 1957, Ungovor iz Mastrihta 1992, Amsterdamski ugovor 1997, Ugovor iz Nice 2001. To su ugovori među zemljama-članicama i oni se u strogom smislu ne mogu smatrati ustavom, iako se tako ponekad nazivaju. EU bi uskoro mogla dobiti Ustav, ali je neizvjesno da li će se to desiti, jer ustav za razliku od ugovora predstavlja dokument različitog značenja, koje je povezano sa prirodom integracije.
Nije lako procenjivati razvoj i karakter nečega što je tako složeno i što se neprestano mijenja poput EU. Osnovni akteri zbivanja su vlade zemalja-članica, ključna tijela tri oblika vlasti EU i odgovarajuća tijela u zemljama članicama. Međutim, na politike Unije snažno utiču i interesne grupe, strukovna udruženja, mediji, grupe za lobiranje, međunarodne organizacije i NVO. Nije lako steći pregled te izuzetno složene i preregulisane igre i snaći se u obilju načela kao što su efikasnost, demokratičnost, solidarnost, transparentnost, subsidijarnost, fleksibilnost, konvergencija, harmonizacija, stabilizacija, održivost. Neke od zemalja-osnivača EU još uvek nijesu svoje zakonodavstvo prilagodile acquis-u, dok se od novih članica očekuje da ga primijene skoro u potpunosti.

Zajednica je obuhvatala šest zemalja – Belgija, Francuska, Holandija, Italija, Luksemburg i Nemačka. Prvenstveni cilj formirtanja EZ je bio da više nebude ratova izmedju članova zajednice. Francuska i Nemačka kao inicijatori predloga odabrali su baš “ugalj i čelik”, kao glavne resurse vojne industrije, pa se smatralo da ako bi saradnja bila uspešna u ovoj oblasti, ona bi se mogla širiti kasnije na druge oblasti. Izbor “uglja i čelika” je trebalo da bude test poverenja obeju do juče zaraćenih strana, da li su voljne da uzajamno dopuste kontrolu drugoj strani u ovoj osetljivoj oblasti.
Ono što je nekada označavano jednim imenom “Ekonomska zajednica» bilo je izraz koji se zapravo odnosio na više različitih međunarodnih tijela. Pariskim ugovorom iz 1951. osnovan je EZUČ, a Rimskim ugovorom iz 1957. osnovan je Euroatom – Evropska zajednica za atomsku energiju, a formirana je i Evropska ekonomska zajednica, koja je bila zamišljena da obavlja sve eventualne ostale zajedničke poslove sem onih koje su dobili EZUČ i Euroatom. Vremenom je upravo ovaj opšti deo Zajednice preuzeo ključnu ulogu u poslovima integracije. Formalno su EZUČ, Euroatom i EEZ dugo ostali međusobno nezavisna tijela sve do spajanja tri zajednice 1967.

Koji su naši motivi za ekonomske integracije

Ako analiziramo naše motive za evropske integracije onda su oni višestruki, čak bi trebalo da prevazilaze i motive nabrajane kao opšta načela za sve zemlje.
Naši motive su pogotovu povećani sada, posliuje dugogodišnje krize, ratnog okruženja i svih pratećih, posljedica koje su dovele da se sada nalazimo na dnu ljestvice evropskih zemalja gledano po svim važnijim društvenim kriterijumima. Bez obzira što smo sada “kilometarski “ dalji od standarda i uslova koje treba da ispunimo da bi postali punopravni članovi EU, upravo zbog navedenih razloga, još veća je potreba i nužnost da idemu u pravcu učlanjenja u EU i jednog dana postignemo taj cilj, koji će nam olakšati upravo prevazilaženje svih teških problema u koje smo zapali i koje teško uspješno možemo prebroditi ako nebudemo išli u pravcu evropskih integacija.
Pogrešni su komentari da je put u učlanjenje u EU težak i da ćemo na tom putu morati da se odričemo mnogo čega, jer to zahijevaju reforme koje moramo da sprovedemo da bi ispunili uslove za učlanjenje.
Mi se sada nalazimo u toliko dubokoj krizi ekonomskoj, političkj, kulturnoj pa i bezbjednosnoj da ispunjenje standarda koji su preduslovi za učlanjenje u EU, se nameće prosto kao nužnost , da iz teškoća izdjemo, a ne samo zato da bi te standarde ispunili kao preduslove učlanjenja.