Delo Paula Krugmana

Maturski. seminarski i diplomski radovi iz ekonomije: menadzment, marketing, finansija, elektronskog poslovanja, internet tehnologija, biznis planovi, makroekonomija, mikroekonomija, preduzetnistvo, upravljanje ljudskim resursima.

Predmet ovog rada je djelo američkog ekonomiste Paula Krugmana i njegov doprinos ekonomskoj nauci na polju prostorne ekonomije, međunarodne ekonomije i regionalizacije u optimalnom valutnom području.
Cilj rada je da se upoznamo sa životom i radom Paula Krugman, njegovim doprinosom ekonomskoj nauci i pomalo zapostavljenim područjem ekonomije, prostornom ekonomijom.
Paul Krugman je trenutno jedan od najutjecajnijih ekonomista. Taj uticaj i popularnost može zahvaliti činjenici da će u decembru dobiti Nobelovu nagradu za ekonomiju, kao i kritikama aktuelnog predsjednika SAD-a, Georgea Busha i republikanskog predsjedničkog kandidata na nedavno održanim izborima, Johna McCaina. Krugman, profesor ekonomije na američkom univerzitetu Princeton i kolumnista u The New York Timesu, doprinijeo je da se prestane zanemarivati prostorna ekonomija. On je provodio istraživanja i na polju međunarodne ekonomije, te je došao do zaključka da modeli tradicionalne ekonomije ne mogu funkcionisati u savremenom svijetu. Krugman je teoriju specijalizacije primjenio i na optimalno valutno područe i integraciju, Evropsku uniju.
Ali Krugman ima i svoje kritičare koji smatraju da je njegov rad sramotan i nebitan.

Biografija

Paul Krugman je profesor ekonomije na američkom univerzitetu Princeton. Široj javnosti je poznat kao dugogodišnji kolumnist New York Timesa i žestoki kritičar Georgea Busha. Diplomirao je na univerzitetu Yale 1974. godine, a doktorat je odbranio na MIT-u 1977. godine. Predavao je na Yaleu i MIT-u gdje je postao i Ford International Professot of Economics. Autor je ili urednik 20 knjiga i više od 200 radova u stručnim ekonomskim časopisima. Najviše se bavio međunarodnim trgovinskim odnosima, a za svoj rad primio je nagradu Američkog udruženja ekonomista John Bates Clark za ekonomista mlađeg od 42 godine “za znatan doprinos razvoju ekonomskog znanja” . Od 1999. godine Paul Krugman piše kolumne za The New York Times, istodobno predaje ekonomiju i međunarodne odnose na sveučilištu Princeton, a radove mu objavljuju i Foreign Affairs, Harvard Business Review te Scientific American. Paul Krugman ovogodišnji je dobitnik Nobelove nagrade za ekonomiju. Nagradu je dobio zbog značenja njegovih analiza o slobodnoj trgovini i globalizaciji. Obično se smatra neokejnzijanskim ekonomistom, dok su mu politički stavovi bliski američkom liberalizmu i progresivizmu.
Iako je dobitnik Nobelove nagrade, Krugmanu se dešava da bude hvaljen i kuđen, kao i dobitnik Nagrade 2001. godine, Joseph E. Stiglitz, kojeg su kritikovali zbog pisanja o globalizaciji i njenim korisnim stranama.
Daniel Klein, profesor ekonomije na univerzitetu George Mason, u svojoj kritici Krugmanovoj kolumni, napisao je da je većina Krugmanovih radova sramotna i da on zanemaruje sva bitna pitanja.

Kritike Busheve politike i osvrt na finansijsku krizu

Krugman je poznat kao oštar kritičar administracije Georgea W. Busha. Optužuje ga da je svojim zalaganjem za deregulaciju tržišta i labavu fiskalnu politiku izazvao sadašnju krizu i urušavanje finansijskog sistema. On je dugo upozoravao na štetnost ekonomske politike sadašnje administracije i isticao je da je značajno pridonijela sadašnjoj finansijskoj krizi.
„Je li britanski premijer Gordon Brown spasio svjetski financijski sustav?“ pitanje je koje Krugman postavio u svojoj kolumni u The New York Timesu. Ovo pitanje jeste preuranjeno jer se još uvijek ne znaju tačni oblici planiranog finansijskog spašavanja u Evropi ili SAD-u. Ali ono što znamo jeste da su britanski premijer Gordon Brown i britanski ministar financija Alistair Darling odredili karakter napora na spašavanju diljem svijeta, koji ostale bogate zemlje nastoje dostići. U kolumni Krugman je naveo kako je britanska ekonomija daleko manja od američke, a Bank of England nema ni približan utjecaj kao Federalne rezerve ili Evropska centralna banka, pa se od Velike Britanije niti ne očekuje da igra vodeću ulogu.
Ali, Brownova vlada se pokazala spremnom da jasno razmišlja o financijskoj krizi i brzo provodi svoje zaključke, te se pokazala doraslom kao niti jedna druga zapadna vlada, ponajmanje američka.
Krugman poredi današnju finansijsku krizu sa velikom depresijom koja se desila tridesetih godina 20. stoljeća, a smatra da je jednako duboka kao i kriza u Aziji 90-ih godina. Smatra da svijet vjerovatno vrlo brzo kreće u veliki recesiju i da je u realnu ekonomiju ova kriza unijela veliku količinu silaznog impulsa. Recesija koja nas čeka bit će vjerovatno dužeg trajanja, ali ne i urušavanja. Postoji potencijal za podizanje finansijskog sektora, ali oni koji uvjeravaju da tržište funkcioniše te da privatne kako privatne težnje za sticanjem profita uvijek vode dobrim rezultatima, nisu u pravu.