Bosna i Herecegovina od 1995 - sociologija

Maturski, Seminarski , Maturalni i diplomski radovi iz biologije, sociologije, psihologije ,filozofije , ekologije, fizike, geografije, Istorije i hemije.


Diskursi demokratske tranzicije

U 1989-toj godini probudila su se velika očekivanja u pogledu demokratske transformacije u zemljama koje će se uskoro nazvati postkomunističkim svijetom.
1989. godine post-kounistički svijet je bio svjedok mnogih događaja: ekonomske katastrofe, međuetnički ratovi, građanski konflikti, politička nestabilnost...
naravno neke zemlje su bile mnogo usoješnije u raznim dimenzijama tranzicije.
U post-komunističkim društvima ima više raznih interpretacija o tome šta konstituiše suštinu demokratije. Politički akteri u ovim društvima često pravdaju sopstvene projekte i preferirane političke poretke jezikom demokratije-čak i kad su ovi projekti direktno suprotstavljeni jedni drugima.
Među onima koji se bave proučavanjem post-komunističke političke transformacije bilo je previše onih prema čijem mišljenjuje adekvatan model demokratije bio minimalistički ili elektorski. Ovaj model se bazira na opisu realistične demokratije Jožefa Šumperta, kao izborne borbe između nadmećućih elita. Obični građani imaju privremenu glasačku ulogu u ovom modelu, ali se tretiraju kao ne informisani i apatični i zbog toga nesposobni da vrše efektivnu kontrolu nad sadržajem javne politike.1
Treba da prestanemo da brinemo o političkoj tranziciji ili transformaciji kada jednom dođe do kompetitivnih izbora. Džon Miler kaže : " Većina post-komunističkih zemalja Centralne i Istočne Evrope je, praktično, završila tranziciju ka demokratiji...ono što one sad imaju je uglavnom to. One su već potpuno razvijene demokratije ako koristimo kao model stvarne zapadne zemlje (nasuprot nekoj vrsti lebdećeg ideala) ... posljedica sada može biti smisleno smirivanje priče o tranziciji i stavljanje tihog, dostojanstvenog, kraja novom polju tranzitologije"...........