Bitka kod Kurska

Maturski, seminarski i diplomski radovi iz istorije.

Kurska bitka (5. srpnja - 23. kolovoza 1943.) vođena je između sovjetskih i nemačkih snaga tijekom ljeta 1943. godine. To je najveća tenkovska bitka u povijesti ratovanja i najznačajnija saveznička pobjeda tijekom 1943. godine.

Nemci su, slično kao i prethodne dvije godine, za leto na istočnom frontu planirali veliku ofanzivu koja je konačno trebala slomiti Crvenu armiju. No ovaj put su imali daleko manje resursa, pa je opseg ofenzive bio još ograničeniji.

Početkom 1943. godine Istočni front se stabilisovao. Jedina tačka fronta koja je odskakala od te stabilizacije bila je izbočina kod mjesta Kursk, gdje su Sovjetske snage držale poluizolirani džep i namera nemačkih kopnenih snaga (Wehrmacht) bila je izolirati i potom razbiti taj džep istovremenim udarom sa sjevera i juga. Tako "poravnati" front bi uštedio dosta snaga Nijemcima za daljni nastavak rata. Ako bi ofenziva dobro krenula, bilo je u planu s juga obuhvatiti Moskvu i nanijeti odlučujući udarac SSSR-u. Nemci su velike nade polagale u nove tipove tenkova kao što su Panzer VI "Tigar" i Panzer V "Pantera".

Kurska bitka (juli-avgust 1943.) - Najveca tenkovska bitka u istoriji

Ova, najveca tenkovska bitka Drugog svetskog rata, vodjena je izmedju sovjetskih i nemackih snaga tokom leta 1943. godine [5. jula - 23. avgusta 1943.]; prema ocenama mnogih vojnih istoricara, Kurska bitka je cak najveca tenkovska bitka u istoriji ratovanja i najznacajnija saveznicka pobeda tokom 1943. godine.

Namera nemackih kopnenih snaga bila je razbiti sredisnji deo istocnog fronta, s juga obuhvatiti Moskvu i naneti odlucujuci udarac. Nemacka ofanziva pocela je 5. jula pod tajnim nazivom Zitadelle [tvrdjava]. U bici je s nemacke strane angazovano 50 divizija [od kojih 14 oklopnih i 2 motorizovane] - ukupno oko 800.000 vojnika, 2.700 tenkova i samohodnih topova, 10.000 topova i minobacaca, uz podrsku oko 2.000 aviona, a sa sovjetske 12 armija [od kojih 2 oklopne]. Rusi su imali izvesnu brojnu prednost u ljudstvu i naoruzanju - 20.000 topova i minobacaca, 920 raketnih bacaca [kacusa], 3.600 tenkova, uz podrsku 2.400 aviona.

Uprkos vecim gubicima ruske snage su izvele uspesan protivnapad i do 23. avgusta Nemci su porazeni: iz stroja im je izbaceno oko 60.000 poginulih i oko 150.000 ranjenih vojnika. Stvarni ruski gubici obelodanjeni su tek 1991. i iznosili su oko 80.000 poginulih uz velik broj ranjenih i nestalih.

Pobedom Crvene armije u ovoj bici, inicijativa na Istocnom frontu presla je na sovjetsku stranu. Od tada pa sve do kraja rata nemacke jedinice se nalaze u konstantnoj defanzivi.
Ofenziva je planirana da započne pod tajnim nazivom Zitadelle (tvrđava, citadela). Međutim, već je od priprema plan bio osuđen na propast. Sovjetske su snage, posredstvom špijunske mreže u Švajcarskoj (pod tajnim imenom 'Lucy') saznale za planove. Nadalje, Hitler je kontinuirano odgađao ofenzivu dok nova oružja (primarno Panther tenkovi) ne budu spremna da se pridruže u ofanzivi.