Aristotelova politika 2

Dva najčuvenija i najuticajnija određenja čovjeka jesu čuvena dva Aristotelova stava o suštini čovjeka s početka njegovog najvećeg djela - Politike. U prvom određenju se kaže se kaže da je " čovjek po prirodi politikón zóon" a u drugome da je " čovjek zóon koji ima lógon". I pored njihovog ogromnog uticaja na budući razvoj filozofije, a još više na način na koji je čovjek sam sebe razumjevao u domenu različitih oblasti refleksivne kulture kroz istoriju, izvorni aristotelovski smisao ovih određenja često je za njihove tumače ostajao skriven. Opšta prihvaćenost ova dva Aristotelova određenja čovjeka i njihova duboka ukorijenjenost u našu civilizaciju, doveli su do toga da su ona počela da se pojavljuju i funkcionišu sama po sebi, gotovo kao nekakve usmene izreke, opšta mjesta u istoriji zapadno-evropskog čovjeka. Njihovo najčešće navođenje u latinskim ekvivalentima animal sociale i animal rationale ili u našim prevodima politička (ili čak društvena) životinja i razumna životinja, potpuno nas udaljavaju od izvornog smisla i značenja koja im je Aristotel pridavao. U njihovom tumačenju zaboravlja se ne samo činjenica da se oba pojavljuju na početku Politike, a ne nekog drugog Aristotelovog djela, što naravno nije ni malo slučajno, već se takođe potpuno prenebregava kontekst u kome se pojavljuju, dakle sam Aristotelov tekst gdje se oba određenja izriču.

Stavljajući u stranu biološki, ili antropološki ili logički smisao koji se ovim određenjima obično pridaje, probaćemo da im u tumačenju priđemo iz samog teksta Politike. Nastojaćemo međutim, da specifičnost našeg pristupa bude u pokušaju da mimo uobičajenih načina prilaženja ovom Aristotelovom tekstu, probamo da osvjetlimo ono što u tumačenju ova dva određenja najčešće ostaje u "mrtvom uglu" pažnje, a to je činjenica da su oba određenja izrečena na istom mestu i da ih razdvajaju samo dve rečenice. Probaćemo dakle, da pokažemo da između ove dve definicije postoji jasna i očigledna veza, te da i nije moguće tumačiti ih odvojeno, što nam neposredno pokazuje i činjenica da ih Aristotel u tekstu navodi odmah jednu iza druge.

UVOD 3
1 Aristotelova „Politika“ 6
1.1 Politički logos i politički etos u Aristotelovoj „Politici“ 14
1.2 Aristotelova politička antropologija 15
ZAKLJUČAK 24
LITERATURA 26