Arapska kultura u Francuskoj od De Gola do danas

Maturski, Seminarski , Maturalni i diplomski radovi iz raznih oblasti.

Od V do VIII veka Arapi su najrazvijeniji narod na Zemlji. Najrazvijenija nauka i kultura je kod Arapa. Njihova država je nastala na prostoru starih civilizacija i oni su puno toga naučili os starih civilizacija i sve su to prenosili u Europu. U arapskoj državi se jako očuvala pismenost i školstvo. Doneti su zakoni da se nitko nije mogao baviti obrtom i trgovinom ako nije bio pismen. Kod Arapa je ostala vrlo razvijena nauka. Oni su nastavili proučavanja na području prirodnih znanosti. Arapima je i dalje ostao najvažniji način istraživanja eksperiment.
Izuzetno se razvija matematika, geometrija i algebra. U matematici su Arapi preuzeli brojke od Indijaca i dodali su još nulu. Tako su još proširili brojeve na Europu. Jako puno toga su otkrili i izračunali na području astronomije.
Arapi su utemeljili i hemiju. U VII veku su hteli napraviti kamen mudrac. On bi imao dve funkcije – izlečio bi sve bolesti i imao bi funkciju goldfinger, pretvarao bi svaku stvar u zlato. Tako su Arapi počeli istraživati svojstva materije – to je bila alhemija. Zahvaljujući hemiji jako se razvijala i medicina. Arapi su znali da proizvode razne lekove. Osnovali su najstariju medicinsku školu na jugu Italije. U ranom srednjem veku su već svoje pacijente operirsali pod narkozom.
Arapi su razvijali i društvene nauke. Značajan doprinos dali su i istoriji i geografiji. Bili su izuzetni jezikoslovci. Arapi su napisali prve gramatike. Među društvenim naukama ipak je bila najrazvijenija filozofija jer su Arapi učili od Grka. Pokušavali su prevesti sva dela grčkih filozofa. Inače su Arapi jedini sačuvali dela grčkih filozofa. Od grana književnosti najrazvijenije je pesništvo.
Što se tiče likovne umetnosti, tu je najrazvijenije graditeljstvo. Arapi puno toga preuzimaju od Grka i Rimljana, ali razvio se čak i posebni graditeljski stil – maurski stil. Mauri ili Saraceni su Arapi iz Severne Afrike. Maruski stil se ističe po savršenoj obradi kamena. Najpoznatije građevine su džamije, ali isto tako i dvorci za kalife. Iz daljine izgleda a je ceo dvorac u zavesama, a zapravo je sve to od kamena. Što se tiče kiparstva i slikarstva tu Arapi loše stoje zato što Kuran zabranjuje crtanje ljudskog lika. Kiparstvo je svedeno na reljefe, pa tako Arapi imaju razno ukrašene fasade. U slikarstvu su se razvile posebne slike koje se zovu arabeske. Arabeske se sastoje od geometrijskih motiva koji su obojani živim bojama. I najčešće je napisan jedan red iz Kurana.
Najveći je deo Arapa islamske vjere te mnogi žive po učenju Kurana. Kuran je često zakon neke države kojima su regulisani svi aspekti njihovog života, premda je tek manji broj država u kojima je propisano šerijatsko pravo. Muškarac je glava porodice i žena je kod njih u podložnom položaju. Poligamija je dozvoljena, a Arapin, zavisno o mogućnosti, može imati do četiri žene. Data reč kod ovih ljudi vrednija je od bilo kakvog ugovora i ona se mora poštovati.
Ipak, ima i Arapa koji nisu muslimani, već pripadaju drugim religijima, posebno na području Bliskog istoka, što u mnogočemu određuje i njihov način života i običaje. Među arapskim hršćanima uloga žene u porodici sasvim je drugačija nego što je to slučaj u muslimanskim. Osima toga u bliskoistočnim krajevima će se naći arapskih porodica koje proizvode alkoholna pića, što je u isključivo muslimanskim zemljama nezamislivo. Među poznatija pića pripada arak, svojevrsni liker od anisa, sličan grčkom piću uzo i turskom piću raki. Usto, u nekim krajevima među hršćanskim Arapima uzgajaju se svinje i jede se svinjsko meso, dok ga u drugim krajevima ni hršćani ne jedu.
Muslimanski Arapi, kao ni Jevreji, svinjetinu ne jedu, ovčetina je zato česta. U Libiji je poznato nacionalno jelo kus-kus, priprema se s ovčetinom i ribom i raznim povrćem. Umesto masti Arapi koriste maslinovo ulje, a kolači se često prave od meda. Svaki Arapin-musliman trebao bi barem jednom u životu otići na hadždž u Meku.
Kulturni identitet Arapa nije samo islam. Mnogi Arapi u Palestini samo se izjašnjavaju kao muslimani, iako ne žive po zahtevima Kurana. Alkohol, značajan simbol zapadnjačke kulture prisutan je i kod nekih Arapa koji ga proizvode za svoje vlastite potrebe, o čemu postoje i pisani dokazi iz razdoblja pre islama. Postoje dokazi o proizvodnji araka (koji je i danas vrlo raširen), kao i o proizvodnji vina (koje se danas proizvodi u mnogo manjoj meri). Jedini alkohol koji je simbol zapada, a koji se, npr., proizvodi na Zapadnoj obali je pivo. Drugo sve je domaće i pripada arapskoj kulturi. Tako se u vodenu lulu (nargilu) odavno dodavao arak u vodu, što je pojačavalo opojno delovanje. Naravno, s time su nastavili samo Arapi hršćani (muslimani to obično neće činiti javno). Što se tiče postotaka, premda su postotkom u Palestini malobrojni, uticaj je hršćanskih Arapa na ostatak arapskog društva mnogo veći, već i zbog toga što imaju više škole i više novca. Usto, hršćanski su Arapi i tradicionalni i (u Palestini do 1948., ponegdje i do današnjeg dana) pretežni stanovnici gradova. Slično je i u Siriji i Iraku (u te dvije zemlje upravo su kršćanski Arapi izmislili stranke BAAS i BATH, kao stranke levičarskog usmerenja, kako bi se zaštitili u većinskom muslimanskom okruženju). Arapski hršćani u mnogočemu diktiraju i kulturno usmerenje čitavog arapskog društva. Tako u krajevima gde ima više hršćana (Liban, gradovi Zapadne obale, Sirija, Jordan) i muslimanski Arapi prihvataju mnoge njihove običaje ili se odriču nekih svojih (npr. u tim zemljama manje muslimanki pokriva glavu). Islam nije jedino kulturološko određenje Arapa, a pogotovo ne na Bliskom istoku. Glavno kulturološko određenja Arapa na Bliskom istoku upravo je religijska raznolikost. Zato nije korektno određivati Arape religijskom odrednicom i to još tako izričitom
1 Arpsko stanovništvo u Francuskoj
Po svim svetskim anketama islamska vera je druga u svetu, posle rimokatoličke. A veliki broj ljudi pripada arapskom svetu. Broj arpaskog stanovništva broji oko 5 miliona stanovnika ili 8 procenata celokupnog francuskog stanovništva. Inače to su slobodne procene, jer je popis stanovništva po verskoj osnovi zabranjen.
Arapski svet je u Francusku stigao u dva vremenska navrata. Za vreme muslimanske vlasti u Španiji od početka VIII veka pa do kraja XV veka. O susretima muslimana s Francuskom u tom periodu postoji dosta istorijskih izvora. Kada je recimo, Tarik ibn Zijad poslao veću vojnu izvidnicu prema Barseloni i Narboni koja je stigla čak do grada Avinjona, onda je Tarik ibn Zijad poslao i drugu vojnu ekspediciju koja je stigla do Tuluza, treća ekspedicija je poslata na grad Nims a odatle u Lion i stigla je do mesta Sens koje je udaljeno oko 150km od Pariza. Kasnije je muslimanska vojska napala Bordo i zatim krenula u opsadu grada Potersa.
Početkom XVI veka španski kralj Ferdinand i njegovi naslednici su proterali oko 150.000 arapa iz Španije, oni su našli utočište u južnoj francuskoj i vremenom su ostavili svoju veru i potupuno se asimilovali u francusko stanovništvo.