Advokatura

Iza advokature kao poziva, ili zvanja čiji je prvenstveni zadatak pružanje pravne pomoći građanima u njihovim, ustavom i zakonima zagarantovanim pravima, stoji hiljadugodišnja istorija kao deo opšte istorije civilizacije i društva, gotovo od samog njegovog postojanja. Možda je, u okviru aktuelizovane problematike odnosa advokature prema građanskim slobodama i pravima, sada i prava prilika da se ovde, zajednički okupljeni na ovom zaista impozantnom skupu, podsetimo da je, zapravo, advokatura jedna od najznačajnijih demokratskih institucija, da je intelektualno-obrazovno najjača struktura svakog civilizovanog društva, jer se za društvo koje ima formiran pravni sistem, sa standardima koji mogu da odgovore svim zahtevima vremena, advokatura javlja kao garant zaštite pojedinca od svakog vida samovolje.

Koliko je značajno pojmovno filozofsko-pravno određenje advokature, govori sama njena istorija, gde zapravo prethodnik advokata advokatus u pojmovnom latinskom značenju predstavlja onoga koji je pozvan u pomoć. U odnosu na postavljene zadatke, od advokature se, osim visokog stepena stručnosti, znanja i profesionalne etike, po prirodi stvari, tražila i građanska hrabrost. Sa druge strane, gotovo istovremeno da nema dileme da su građanske slobode i prava osnova savremene civilizacije, jer ta ista sloboda predstavlja osnovnu ljudsku vrednost, osnovno svojstvo ljudske egzistencije i pretpostavku svakog pravnog poretka, s obzirom na to daje sloboda svakog čoveka istovremeno i ograničena i zaštićena u tom istom pravnom poretku.

UVOD 3
1 Istorijski razvoj advokature u Srbiji 4
1.1 Srbija Nemanjića 4
1.2 Srbija posle Nemanjića 5
1.3 Pravozastupništvo (do 1918. Godine) 5
1.4 Srpska advokatura u Jugoslaviji 6
2 Zakonsko regulisanje advokature u Srbiji 7
2.1 Novi zakon o advokaturi 9
2.2 Prednosti i nedostaci 11
ZAKLJUČAK 14
LITERATURA 16